Eimreiðin - 01.01.1926, Blaðsíða 83

e,mreið
IN
EKKI OÐRUM SKVLDARA
79
SeiTi hefur verið nágranni hennar í mörg ár«. Margrét þagði
yrsh svo sagði hún lágt: »Hildi hefur ekki liðið vel, en það
v[*a fáir«. »Ég vissi það undireins og ég sá hana í vor, en
töluðum ekkert um það«. »Nei — hún talar ekki um
sem þjáir«. Ég vildi ekki spyrja meira, og Margrét
PfSði. Loks mælti hún: »Hér er ekki staður né stund fyrir
eiakamál, en komdu til mín á morgun eftir hádegið, þá verð
e9 ein heima. Það, sem ég veit um Hildi, hefur brent mig
arum saman, mjer finst næstum því synd, að engin nema ég
sannleikann. Heimurinn er altaf fljótur til að geta þess
Versta. En ef þú skyld ir lifa mig og heyra eitthvað um Hildi,
Pa skaltu vita það sanna. En ég vona að almannarómur fái
urei átyllu til þess að fara höndum sínum um einkamál
eunar«. «Hefur þá — eitthvað verið talað um Hildi?« spurði
e9. Margrét brosti, dálítið hróðug. »Nei, eiginlega ekki. Menn
auolangaði til þess að vita eitthvað um hagi hennar, eins og
ra þeirra, sem ekki fara alfara vegi; en Hildur var þögul.
eVndar grunaði stúlkurnar hennar, að hún ætti óvenju erfitt,
9ar maðurinn hennar drakk, hann var þá æfinlega eins og
j.1 Ur — en um þá atburði, sem mesta þýðingu höfðu fyrir
1 kennar, vissi held ég enginn nema ég«.
^ ^asinn eftir sat ég í einkastofu Margrétar og horfði á
vsrnig sLuggaj. beykitrjánna dönzuðu á hvítum borðdúknum
f ®illi okkar. Við höfðum drukkið kaffi og talað um hitt og
6 a> Samalt. og nýtt. Þá sagði Margrét: »Hildur ætti að
Uera komin — en þá fengir þú ekkert meira að vita«, bætti
n við og brosti. Svo reykti hún aftur vindlinginn sinn í
öl- Trén hneigðu sig, og götuhávaðinn dunaði álengdar.
^Manstu eftir honum Ólafi Gunnarssyni — honum Óla
Psldisbróður mínum«, spurði Margrét loks, »finst þér ekkÉ
hau Hildur muni hafa verið dálítið lík?« »Ég veit ekki
mi2 minnir að hann væri glaðlyndur og gáskafullur; Hildur
^finlega alvörugefin«. »]á — en manstu um hvað Hildi
vænst?« »Blóm«, svaraði ég hiklaust, og nú mundi ég
lr því, að Ólafur Gunnarsson kendi blómrækt og hafði eftirlit
*riáræktarstöðum. Margrét kinkaði kolli. »Hildur hafði
ar]st fyrir því( ag Norðureyri eignaðist gróðrarstöð. Óli kom
Var
þótti
til
að
segja fyrir um alt og setja niður plöntur. Þau Hildur