Eimreiðin - 01.04.1926, Qupperneq 109

EiMREIÐIN
RITSJÁ
189
^mkklands, um miðbik 18. aldar. Qegn þjóðfélagsmeinum samtíðar sinnar
barðist Rousseau, og líf hans og starf verður ekki skilið nema að þjóð-
^áiagsástandið sé þekt út í æsar. Hefur höf. þessarar bókar einnig skilist
ketta og tekist vel að gera grein fyrir samtíð Rousseaus. Æfisaga hans
er °S rakin allnákvæmlega og ritum hans lýst að efni vel og skilmerki-
leSa. Hefur höf. kynt sér vel heimildir, sem ráða má nokkuð af heim-
''daskrá þeirri, sem prentuð er áftan við bókina, og hefur honum tekist
ag
raða efninu skipulega niður og færa það í skemtilegan og aðgengi-
le9an búning. Sv. S.
Swett Marden: HAMINQJULEIÐIN. Þýtt hefur Árni Ólafsson.
^vík 1925
^®kur Swett Mardens hafa fyrir löngu hlotið miklar vinsældir víðs-
S9ar um heim. Þessi bók er ekki nema lítið brot og sýnishorn þess,
^etn höfundurinn hefur eftir sig látið. Hér eru þýddir kaflar úr tveim
eztu kókum hans, og er hér kent á einfaldan hátt, hvernig eigi að finna
jj®^una nieð því að temja hugann, glæða með sér gott skap og góðar
9sanir, j S(uttu rnáli móta skapgerð sína þannig, að lífið verði oss
^aUtn. Bókin er því í raun og veru kenslubók í skapgerðarlist, eins og
star eða allar bækur höf. Þó að margt af því, sem höf. segir, virðist
llQnia •
1 augum uppi og sé ekki að öðru sérkennilegra en einfaldleikanum,
er Það oft svo, að það sem einfaldast er reynist oft erfiðast að temja
VJ9 úlfúðin, eymdin og tómleikinn, sem oss mætir svo víða, ef vér
að
6kki
tei
e,Us Ihum í kringum oss, ber þess ljósastan vottinn, að rit þetta eigi
síður erindi til vor íslendinga en annara, og mörgum ætti lestur
að geta orgi5 ag verulegu gagtii. Sv. S.
Valldór Helgason: UPPSPRETTUR. Rvík 1925.
ms'r kvarta sáran undan þeim rýra gróðri, sem sé hvarvetna í skáld-
•nentah ••
j k °2utn þjóðarinnar, iítið eða ekkert komi lengur út nýtilegt, hvorki
.U^nu máli né óbundnu, einkum sé Ijóðagerðin orðin í mikilli niður-
jj _1 |Su’ Eu það er segin saga, að jafnframt því sem menn vitna með
tttej 6'k ' 3ónas oq Bjarna, Steingrím og Matthías, koma þeir sjaldnast
tjj þ u°kkurn rökstuddan samanburð á eldri og yngri skáldakynslóðinni,
kv iSS s^na me^ ^æmum >,viðurstygð eyðileggingarinnar" meðal yngri
útta ar'nnar- Það er vitanlegt að aldaskifti eru að því, hve bókment-
fétu Stancla * miklum blóma. Liggja til þess margar ástæður. En ekkert
Pann dóm, að íslenzk ljóðlist standi nú hallari fæti en oft áður.