Eimreiðin - 01.10.1926, Qupperneq 25

ElMREIÐIN
SÁLARLÍF KONUNNAR
297
ast saman á ýmsan hátt hjá báðum, en óeigingirnin verður
t>ó aðaleinkenni kveneðlisins og eigingirnin karleðlisins. Und-
antekningar eru alstaðar og gera ekki annað en sanna regluna„
Ein meginþrá manneðlisins, hvort sem um karl eða konu
er að ræða, er þráin eftir áframhaldandi lífi. Hér er ekki átir
við löngunina til að lifa persónulegu lífi eftir líkamsdauðann,
heldur löngunina til þess að lifa áfram meðal kynslóðanna
eftir að maður sjálfur er löngu horfinn af þessari jörð. Karl-
^iaðurinn þráir að skapa einhver þau verk, sem lifi hann, sem
varðveiti nafn hans meðal óborinna kynslóða; hann lifir f
uerkum sínum. Konan lifir í barninu sínu, á þann hátt finst
t'enni sínu lífi haldið áfram. Vitanlega er þessi tilfinning gagn-
^art barninu heldur ekki ókunn karlmanninum, en barnið verð-
Ur þó aldrei eins nátengt honum, eins og það er móðurinni,.
hann hefur ekki skapað það á sama hátt og hún, sem hefur
borið það undir brjóstinu í marga mánuði.
Afleiðingarnar af því, sem nú hefur verið sagt, eru mjög víð-
*®kar. Það, að maðurinn fyrst og fremst lifir í verkum sínum,.
verður til að styrkja hugsanalíf hans. Það, sem hann þráir,.
er áþreifanlegt, ef svo mætti segja, hvort sem það eru vana-
'e9ar lífsnautnir: matur, drykkur, auður, völd o. s. frv. eða
hann leggur sig fram við eitthvert starf og leggur alla sína
Sal í að ná einhverju takmarki á því sviði sem listamaður,.
stjórnmálamaður o. s. frv. Til þess að ná takmarki sínu, hvað
at þessu, sem það nú er, beitir hann hugsanakrafti sínum,.
Sei« við það þroskast. Hér kemur svo innsýnið honum til
^iálpar og opnar honum nýja vegi, þar sem skynsemin og
r°kfræðin duga ekki.
Konunni er öðru vísi farið. Af því að hún lifir fyrst og.
lremst í barninu, er það hjól, sem alt hennar líf snýst um,.
i’tandi vera utan við hana sjálfa. Þess vegna hljóta hugsanir
^nnar að snúast um aðra, en ekki um sjálfa hana. Þetta er
Sv° ríkt í eðli hennar, að þegar hún hefur ekki barn að lifa
fyfir, þá verður hún að finna einhverja aðra lifandi veru til
^ss að lifa fyrir. Alt af verður miðdepill lífs hennar einhver
anur en hún sjálf. En þessi þörf konunnar hefur
sjónarmiði sífeldar fórnir í för með sér. Það'
jarðneskan ávinning í för með sér fyrir konuna:
vera o
ra mannlegu
Uefur engan