Eimreiðin - 01.10.1926, Blaðsíða 44

316
FISKIRÓÐUR
ElMREIÐirí
yfir sig stýristaumnumog sagði brosandi: sBærilega fór
það nú, drengir, líklega verðum við einskipa í dag. Engir
koma út í Hverfinu, og ekki vildi eg eiga að stýra út Hal'
mannstjarnarsund núna. En við skulum nú biðja guð að vera
með okkur* — það hafði sem sé ekki verið tími til þess fYr
— »og damla svo hérna suður á víkina til að byrja með4.
Allir leystu hatta sína og tóku ofan, og sérhver las sina
bæn, auk faðirvors og signingar, í hljóði; hvaða bænir hver las>
vissi eg aldrei, það var of heilagt mál til að gera að umtalsefm-
Eg hafði verið látinn læra undir fermingu sjóferðamanns-
bænina í Bjarnabænum, en síðar lærði eg sjóferðasálm Half'
gríms sál. Péturssonar, og þótti hann taka svo vel út yfir °3
innibinda alt, sem sjómaður þarf um að biðja, að eg notaði
hann og las meira og minna af honum eftir því sem bænar-
þörf mín krafði, en altaf þessi 2 vers og það síðasta:
1. Eg geng til skips í Jesú nafn’,
Jesús minn hjá mér blífi ;
helgra guðs engla heilagt safn
hræðslu og sorg burt drífi.
Mig fel eg þá,
sem mér eru hjá,
míns Jesú sjálfs í hendur.
Verum til friðs,
væntandi liðs,
vernd hans yfir oss stendur.
2. í guðs nafni og ótta enn,
eftir hans náðarorði,
veiðarfærunum vii eg senn
varpa frá skipsins borði.
Þetta mitt verk
miskunin merk,
minn herra Jesús blessi.
Veiti hann mér
hvað vild hans er.
Von mín og bón er þessi.
3. Jesús oss veri öllum hjá,
augu hans til vor sjái,
1) Þá var aldrei stýrt með sveif nema á siglingu eða í brimi, heldur
með taumum, sem brugðið var um axlir sér sitjandi, vóru endar tauwsn1-
festir í metralanga þverslá, sem fest var aftur í stýrið, fyrir ofan fjöörtna-
Það var í mörgu hagfeldari stjórn undir róðri, heldur en með sveif-