Eimreiðin - 01.04.1929, Qupperneq 108

196
RITS]Á
EIMREIÐIPÍ
lýsir. Aftur á móti — þrátt fyrir fáein mistök í orðavali — hafa fáir ort
á fegurra né söngljúfara máli. Allmargar þýðingar eru í bókinni. En
Erik Axel Karlfeldt mun mest áhrif hafa haft á Sigurjón af erlendum
skáldum.
Það hefur löngum verið sagf, að íslenzkur bóndasess sé þröngur fyrir
andans menn. Það sér á Sigurjóni, að því leyti, að Ijóð hans vasru fjöl-
breyttari, hefði hann verið frjáls og fleygur út um víða veröld. Þrátt
fyrir þessa aðstöðu hans í lífinu, er hann sá hamingjumaður, að hafa
stöðugt vaxið með skáldgáfu sinni. Um það ber ekki að efast, að hann
skipar hefðarsæti með skáldum sinnar kynslóðar. Höfuðeinkenni á ljóð-
um hans er andlegur hreinleiki og vorhugur æskumanns. Því munu þau
geymast í minnum manna og vaxa á komandi tímum. 7- M.
Friðrik Ásmundsson Brekkan: NÁQRANNAR. Bókaverzlun Þorsteina
M. jónssonar. Akureyri 1928.
Áður hafa birzt mjög laglegar sögur eftir höfund þenna. Bjóst ég við
að sjá framför höfundar í sögum þessum; en því miður varð von mín
að engu, meira segja standa sögurnar yfirleitt að baki þeim fyrri.
Sögurnar eru þrjár, og er fyrsta sagan samnefnd bókinni. Hún segir
frá bændum tveimur, Ásbirni og Semingi. Þeir eru nágrannar og alda-
vinir. En skyndilega og óvænt slæst upp á vinskapinn. Semingur á systur,
sem hann hefur fyrir framan hjá sér. Hún hafði unnað manni, jjakobi
að nafni, og alið honum barn. En þau fengu ekki að njótast vegna ®tt-
ingja hennar. Og Semingur heldur henni í hálfgerðri ánauð og Ieyf>r
henni einu sinni ekki að sjá barnið sitt, sem er hjá föður sínum.
Ásbjörn hjálpar Halldóru — svo hét konan — til að komast í kaup-
staðinn, án vitundar Semings, til að sjá barnið, því að þar höfðu þa»
Jakob mælt sér mót. Ásbjörn er orðinn vínhreifur, og að hans áeggia»
og atbeina tekur ]akob konuna og leggur bát sínum frá landi, en Sem-
ingur er rétt á hælum þeim. En þeir Ásbjörn og Semingur lenda *
snörpustu áflogum. Þetta dregur til fuils fjandskapar af Semings hálfu,
og gerir hann Ásbirni allan þann ógreiða, er hann má. Loks slátrar
Semingur hrútum tveimur, er hann á, og kemur með leynd hausunum
og gærunum inn í skemmu Ásbjarnar, en skrokkana felur hann í pokum
undir arfa við taðhlaða hjá bænum. Síðan er þjófaleit hafin, og finst þá
þýfið. Ásbjörn og kona hans eru dregin fyrir lög og dóm, en á síðui>tu
stundu játar Semingur brot sitt, meðfram vegna þess, að jjóhannes vinnu-
maður hans, hálfgerður bjáni, verður hræddur um sálu sfna og ætlar að