Eimreiðin - 01.04.1929, Qupperneq 110

198
RITSJÁ
eimreiðin
„idealistisk" ásf. Og það hygg ég, að flestir venjulegir Adamssynir kysu
heldur Ingeborgu með holdi og blóði, en ekki einhverja þokumynd af
henni.
Loks er að minnast á málið. Höf. byrjar með því, að fara rangt með
latneska filvitnun. Þar á áð standa sagittis en ekki sagittes. Vera má að
þetta sé prentvilla. — Málinu er á allmörgum stöðum herfilega ábótavant.
Skulu hér aðeins til færð nokkur dæmi:
— — „Og það er bezt að leiða þessu til lykta undir eins“ (bls 24).
... „En það numdi engum togum" (25). ... „Þá hóf hann máls rólega
og skýrði í stuftu máli hvarf hrútanna og Ieit sinni" (46) .. . Að endingu
hafði samviskan sigrað yfir hræðslunni“ (61) ... „Nú þóttist hún vita, að
sér hefði tekist að yfirvinna verstu hindringarnar“ (70) ... „Bitti nú, bitti
nú, karl minn, það eina væri svo sem ekki verra en það annað“ (94)
.....Hún (sólin) hefur ekki gengið niður síðan og mun ekki hníga til
viðar, fyr en ég verð hringdur til moldar“ (114). Eins og menn sjá af þess-
um dæmum, eru orð og setningar hér næsfum aldönsk. Slikt mál er með
öllu óboðlegt, og bendir það á kæruleysi og jafnvel virðingarleysi á ís-
lenskri tungu að Iáta slíkt frá sér fara. Höf. hefur að vísu dvalið lang-
dvölum í Danmörku, en það afsakar ekki þetta. Hefði hann átt að láta
góðan íslenzkumann lesa handritið, áður en prentað var.
Jóhann Sveinsson frá Flögu.
Friðrik Ásmundsson Brekkan: SAGA AF BRÓÐUR VLFINÖ.
(Þorsteinn M. Jónsson) Ak. 1929.
Höfundurinn bendir sjálfur á það í formála að sögu þessari, að hun
hafi þrjár aðalhliðar: lýsi menningarástandi ákveðins tímabils „undir viss-
um kringumstæðum", skýri frá „sögulegum viðburðum og mönnum" °S
lýsi „sálarlífi því, sem veldur þroska, þróun, breytingum og athöfnum
mannanna". Þetta er rétt. Höf. hefur sett sér þrefalt takmark með söS'
unni — erfitt að vísu, en samboðið góðu söguskáldi. Hann leytast
að bregða upp fyrir lesendum sínum sannri mynd af því menninga1"
ástandi, sem réði um norræn lönd og keltnesk um það leyti, sem kristniu
og Ásatrúin háðu úrslitahríðina um völdin yfir hugum þeirra þjóða, er
þessi lönd bygðu. Hann klæðir holdi og blóði horfnar hetjur löngu 1$'
inna alda, sem fornsagan flytur oss oft fátt um annað en nöfnin, og fléttar
örlög þeirra og athafnir í þá orsakakeðju, sem leiðir til hámarks við'
burðarins í sögunni — Briansbardaga.
Bróðir Yifingur er sonur heiðins víkings, Úlfs Stíganda, en alim npP