Eimreiðin - 01.04.1929, Qupperneq 111

EIHREIÐIN
RITSJÁ
199
1 kristinni trú og gerður að munki þegar á unga aldri. Fullur eldmóðs
°S áhuga hygst hann að boða guðsríki á jörðu, og afneitar heiminum og
hans Iystisemdum. En uíkingslundin heiðna, sem hann hefur tekið
erfðum frá forfeðrum sínum, — þráin eftir bardögum, völdum, fraegð,
as,um> verður klausturlífi hans hættulegur þrándur í götu. Þó fær hann
s,9rað allar ástríður og haldið munkaheit sín, unz hann mætir þeirri
konu. er fegurst var meðal írskra kvenna, Gormflaith drotningu. Þau fá
asl ^uort á öðru. Þá verða straumhvörfin í lífi hans. Hann snýr baki við
kristinni frú og legst í hernað. í stað þess að þjóna drotni snýst nú öll
i^Ssun hans um þessa konu — um það, hvernig hann fái hlotið þá frægð
09 þau völd, að hann megi verða hinni írsku drotningu samboðinn.
arahan að þessu takmarki er bæði löng og erfið, en að lokurn hygst
hann þó
vera kominn að því að öðlast uppfyllingu allra óska sinna og
l'ona- Hann er gerður að yfirmanni hers þess, sem leggja skal til orustu
^rian konung, en hann hafði kvænst Gormflaith gegn vilja hennar.
r°®ir á aðeins örstutt að markinu. Þegar hann hefur sigrað Brian
^°nung, hlýtur hann ríkið að launum, og þá er Gormflaith drotning hans.
n hann óftast keppinaut. Sigurður jarl úr Orkneyjum er voldugastur
^ 5^Ur ’ liði hans. Jarlinn ætlar sér Gormflaith og ríkið, eftir Brians
^ess vegna gerist Bróðir griðníðingur og vegur Sigurð jarl. En þá
da.
lr>ælir synda hans fullur, hann hefur brotið æðsta lögmál norræns
heliuanda
í
J*. gengið á gefin heit — og tapað í Iífsins leik.
S09u þessari er víðast tekið föstum tökum á efninu, og tekst skáld-
°ft ágætlega að leiða lesendurna inn í hugarheima hins fornnorræna
j.9 heItneska kyns, eins og vér fáum hugsað oss þá sanni næst. Virðist
I ,^la mibil rannsókn á högum og háttum þeirrar aldar, sem höf. er að
a’ til 9rundvallar fyrir bók hans. Skapgerð Bróður Ylfings er svo skýrt
inótuð
°9 þróttmikil, stefnubreytingarnar í Iífi hans svo vel rökstuddar,
hann verður ljóslifandi fyrir huga lesandans. Sama má segja um sumar
e P®rsónur sögunnar, svo sem Gormflaith drotningu — og ósvikin
e mVnd sú af Þorgils Orraskáldi, sem höf. sýnir, — hvort sem hún
s°9ulega rétt eða ekki. Vegna hinna skýru skapeinkunna flestra aðal-
^ °na sögunnár verður söguþráðurinn jafnan glöggur, þrátt fyrir ótal
ni v’^horf og mikla gnótt af allskonar aukapersónum, sem annars
u ef til vill hafa borið aðalpersónurnar ofurliði. Að því leyti á þessi
9a Brekkans skylt við sjálfar fornsögurnar, að þrátt fyrir margmennið
soguhetjan jafnan eins og viti úpp úr öldunum og bregður birtu
vfir
sviðið.