Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1933, Side 77

Eimreiðin - 01.10.1933, Side 77
eimreiðin EFTIRKÖST 427 •nni, nýlega orðin 16 ára. Og nú var Inga til heimilis þarna n Völlum, ráðin hálft sumarið. Næsti dagur rennur upp. Það er Drottins dagur. Þau mæt- ast, Aðalgeir og Inga. Þau eru úti, eru glaðleg, líta hvort á annað og segja: »Góðan daginn*. Hún er á inniskóm, loðnum ofan á ristinni. Hann segir: »Lobba kom á loðnum skóm úr Lundúnaveldi*. Hvernig stendur á að honum detta þessar hendingar í hug? Hann vissi ekki að hann kynni þær. Það er eins og þessu Sa hvíslað að honum. Og hann heldur áfram að tala við Ingu. Hann er gamansamur og fyndinn. Hann hefur vísubrot og heil erindi á hraðbergi. Hann kannast við að þetta hefur hann Jesið einhversstaðar. Nú skýtur því upp í huganum alt í einu. Aldrei hefur hann hugsað jafn ljóst. Aldrei hefur hann átt íafn auðvelt með að tala. Hugsanirnar seytla fram. Nei, þær sIreyma. Hann.verður var við hugmyndir og hæfileika, sem aldrei hafa bært á sér áður. Honum hefur birt fyrir augum. Það er eins og glóbirt hafi í sálinni. Þar er leysing. Og þar er gróandi °9 vor. Kraftar hans hafa aukist. Þeir hafa tvöfaldast. Þeirhafa hrefaldast. Hann skilur að það er Inga sem veldur þessu. Hún hefur sömu áhrif á hæfileika hans og sólin á gróðurinn. Mánuði síðar. — Inga og Aðalgeir eru að binda. Þau eru binda hey á enginu. Þau eru ein. Hann grípur um hend- 'na á Ingu, um leið og hann tekur um reipisenda og hnýtir. ar það ekki saklaust? Jú. Honum verður þetta hálf óvart. j dartak líður. Unaður grípur hann, eins og heit bylgja. n9a áttar sig ekki strax. Jú. Það getur vel verið að hún hafi a*tað sig strax. Alt í einu kippir hún að sér hendinni og r°ðnar, sleppir bagganum og fer að raka dreif. Ákaflega er s*úlkan fljót að roðna. Hún er svo ung. Hún er svo barnung f9 hefur aldrei verið snert. Aðalgeir hlær lágt og það er hiti nlatrinum. Hann tekur einn utan úr bagganum. Svo snarar ann honum yfir sig á háhest. Bagginn er stakur, og hann ætl- ar að bera hann að næstu lön. — Inga. Ætli hún sé reið? *^n9a«, segir hann. »Inga mín, viltu rétta mér hrífuna mína °9 reipin?« tnga er víst ekkert reið, því hún réttir honum hrífuna og
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.