Eimreiðin - 01.10.1934, Qupperneq 25

eimreiðin EINAR BENEDIKTSSON, S]ÖTUOUR 351
Kháyáms síðar í íslenzkri sérútgáfu, en bálkur þessi birtist í
Vogum undir nafninu Ferhendur Tjaldarans. Þetta hefur þó
ekki orðið enn, og hefði þó verið gaman að fá ferhendurnar
1 sérstakri útgáfu, ásamt skýringum þýðanda, eins og hann
hafði hugsað sér, því bæði er það, að þessar lýsingar hins
forna, persneska skálds, á lífsins Iystisemdum, sem eru jafn-
framt litaðar af bölsýnni forlagatrú hins lífsþreytta manns,
9eyma mikla ljóðræna fegurð og mundu þá einnig hafa notið
s'n vel með þeim skýringum, sem þýðandi gerði ráð fyrir, í
áðurnefndri athugasemd, að láta fylgja sérútgáfunni. En nú hefur
nýlega vitnast, að annar snjall þýðandi sé um það bil að lúka
v'ð þýðingu á kvæði þessu, og muni það birtast innan skamms.
VII.
Einari Ber.ediktssyni hefur verið fundið það til lýta, að ljóð
h^ns sum væru svo myrkt kveðin, að þau væru lítt eða ekki
skiljanleg. Þetta er ekki með öllu ástæðulaust. Sum kvæða
hans eru skilningsþrautir, sem áreynzlu þarf til að leysa. En
Svo er um flest það, sem ber af í ljóðlist, að þess verður
ehki notið nema með nokkurri fyrirhöfn. Fæstum mun koma
að fullu gagni að Iesa t. d. Manfred Byrons, Faust Goethes
eða Pétur Gaut Ibsens aðeins einu sinni, svo tekin séu fá
d®mi. Slík verk þarf helzt að lesa oft. Enginn hefur, svo vitað
Se’ 9etað með rökum bent á innihaldsleysi í kvæðum Einars
Eenediktssonar. Hitt er vitanlegt, að stundum hafa komið frá
h°num kvæði, sem hafa orðið lesandanum ofraun í fyrstu.
Einar Benediktsson hefur eitt sinn sjálfur sagt, að óbreytt
almúgafólk, sjómenn, bændur og verkamenn, hafi reynst sér
beztir Iesendur. Þeir hafi skilið sig bezt. Hvað sem um það
er> t>á mun óhætt að segja, að enginn sæmilega greindur les-
andi þurfi að fælast skáldskap hans vegna þess, hve myrkur
'ann sé. Hann má að sjálfsögðu oft skilja á fleiri en eina lund.
tn ástsæld sú, sem kvæðin hafa hlotið hjá öllum stéttum lands-
J^anna, er næg sönnun þess, að fólkið hefur fundið í þeim
larsióðu, sem eru gulli betri. Hinar ströngu kröfur til hugs-
Unar og máls er skýrt einkenni á allri ljóðlist, sem sprottin er
UPP af fornri rót Eddukvæðanna og með réttu getur norræn
allsh Islenzkasta einkennið á skáldskap Einars Benediktssonar