Eimreiðin - 01.10.1934, Qupperneq 28

354
NAPÓLEON BÓNAPARTE
eimreiðin
Svo ólust börnin upp með þessum tveim kóngum í hinni
skektu baðstofu móður sinnar. Það fór eins og konan sagði,
að Sigga Iitla giftist burt, þegar hún var orðin stór. Hún fór
í vinnumensku út í sveitir, og kom ekki heim eftir það. Aftur
á móti drógst úr hömlu með nýju baðstofuna, þótt drengirnir
kæmust upp. Nú er að segja frá því.
Eldri bróðirinn Gvendur óx upp og varð stór maður. En
hann var ekki að sama skapi framkvæmdamaður. Hann var
heldur ekki hugsjónamaður. Hann var silalegur maður. Hann
gerði aldrei þær kröfur til mannlífsins, sem samsvara þeirri
sérstöðu að vera uppalinn augliti til auglitis við Viktoriu
Englandsdrotningu og Napóleon Bónaparte. Hann hafði enga
tilhneigingu til að vera í betri baðstofu. Móðir hans gat 1
hæsta lagi nuddað honum til að bera kúamykju á baðstofu'
þakið og taka svo fyrir mesta lekann. Hann var linur við fe'
beit illa við slátt, slóði við gegningar, puðari, lá mikið fyrir'
í móki. Presturinn neitaði að taka við honum fyr en tvenu
árum eftir að hann var kominn til aldurs, og þá var það bara
upp á faðirvorið. Ekkjan sagði: Það verður líklega ekki ur
því, að við komum okkur upp nýrri baðstofu, fyr en hann
Nonni litli er kominn til manns.
Það er einn dag um Jónsmessuleytið, að Nonni litli er að
fara kring um lambféð. Þá verður honum gengið fram 3
nöfina við fjarðarmynnið og situr þar í golunni, og hafið skm
á móti honum vítt og bjart, eins og óskir sálarinnar. Osku*
sálarinnar? í raun réttri hafði hann sjaldan hugsað út í Þa^’
að bak við þetta víða haf liggja fjarlæg lönd, að þar
lifa
r i o i * . /
hamingjusamir menn í þorgum, hamingjusamari en vér. p
hafði hann heyrt þess getið, að til væru önnur lönd, og Þa
fyrst og fremst þau lönd, þar sem hin skrautlega drotniuS
Viktoría réði ríkjum, og hinn ágæti konungur Napóleon nne
miklum sóma. En sjálfur hafði hann ekki haft neina sérsta
Iöngun til að ríkja yfir þjóðum fram að þessu, í raun og verU
aldrei óskað sér mjög mikils. Hann hafði enga hrukku í enU
inu, hann furðaði sig á því að Napóleon skyldi hafa ÞeJ®u
hrukku í enninu; og þetta myrka augnaráð. En þennan
bar nokkuð nýrra við á hafinu. ... ,
Það var ekki ótítt, ef maður gekk fram á snösina á b)0