Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1934, Side 38

Eimreiðin - 01.10.1934, Side 38
364 NAPÓLEON BÓNAPARTE eimreiðim og peysa, ásamt gömlum tréskóm, til þess hann kaemi ekki nakinn til útlanda. Og áður en skipið lagði til hafnar, skutu þeir saman fáeinum krónum til þess að gefa Jóni Guðmunds- syni, svo hann gæti lagt undir sig heiminn. 4. Svo ber það við einu sinni sem oftar, þetta hefur líklega verið um aldamótin, að kona frá Hofi á Jökulsárdal er að mjöltum á stöðli að morgunlagi síðsumars, því þá voru frá- færur enn mjög algengar, þótt þær legðust niður síðar. Þessi dalur liggur eins og allir vita, upp að öræfum Austur- landsins. Það segir í fornum ritum, að upp héðan frá prests- setrinu hafi Jöklavegur legið, sú leið sem liggur fyrir norðan Vatnajökul, milli Jökulsins og Odáðahrauns, og síðan til bygða á Suðurlandi austanvert. Þá voru hagar um þessar leiðir, en eru nú blásnir. Nú hefur leiðin ekki verið farin í mörg hundruð ár, það er viku ferð á öræfum milli bygða, ég hef að eir.s heyrt um einn útlendan sérvitring, sem hefur farið þessa leið, honum ku hafa verið sama, hvort hann lifði eða dó, hann fór þetta á einum hesti, og á næturnar þegar hann svaf, þá batt hann sjálfan sig við annan framfótinn á hestin- um. Og hann tók með sér hlaðna skammbyssu til að skjóta bæði sig og hestinn, ef með þyrfti. Það er mjög vondur vegur- Og svo byrjar hundurinn að gelta, og konan bregður hönd fyrir augu, og þá sér hún ekki befur en það komi maður ofan úr fjallinu. Hún horfði á þetta um stund dálítið undr- andi, enginn átti von á neinum úr þessari átt. Það var 1 rauninni of mikið sagt, að það væri gangandi maður, Þa^ var maður, sem velti sér og skreið. Hundurinn gelti óður a stöðlinum. Maðurinn fór mjög hægt. Svo var hann kominn heim á grundina, en hann gerði ekki tilraun að standa upP- hann skreið heim á stöðulinn. Hann reis ekki upp fyr en við kvíagrindurnar; þá reis hann upp, lagðist fram á grindina. laut yfir hinn jórtrandi ásauð og leit á konuna. Og konan horfði óttaslegin á þennan gest. Hann var berfættur í 9aU^ rifnum druslum, moldugur, blóðugur á höndum og fótum- höfuðfatslaus, úfinn, með dökkan skegghýjung og skorpnaðar varir, það var mikið rautt í hinum dökku óhrjálegu augum
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.