Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1934, Page 40

Eimreiðin - 01.10.1934, Page 40
366 NAPÓLEON BÓNAPARTE EIMREIÐIN aður til að geta staðið uppréttur, og hann var ófáanlegur til að skríða lengra en í lambakofann í túnjaðrinum. Þangað varð að flytja honum næringu. Hann tók mjög lítið til sín í fyrstu og svaf í lambakofanum um nóttina, það var búið um hann í garðinum. En innan skamms fékk hann gíruga matar- lyst. Og á þriðja degi fékk hann hrífu hjá prestinum og sekk þegjandi á teiginn til fólksins. Vinnufólkinu þótti ákaflega mikil tilbreyting í því að fá Napóleon keisara á teiginn og vildi fegið hafa nánari spurnir af endurreisn kristindómsins > Danmörku, ásamt afmáningu Tyrkjans af voru jarðhveli. En gesturinn settist steinsnar frá öðru fólki við máltíðar og sneri baki við öllum, svaraði ekki nærgöngulum spurningum, og það var eitthvað í augum hans eins og hjá hrektu dýri, sem getur ekki borið hönd fyrir höfuð sér. Gamli presturinn skip- aði öllum að vera kurteisir við Napóleon Bónaparte. Hann sagði að Napóleon Bónaparte væri óhamingjusamur maður. Og það var í rauninni enginn vondur við Napóleon Bóna- parte. Sér til hægri verka kölluðu menn hann Bóna. Bóni gerði engum mein. Hann yrti aldrei á neinn að fyrra bragði- Hann skammaði ekki einu sinni hundinn. Það var ekki hægf að hugsa sér óáreitnari mann en þennan forna herkonung. Hann puðaði með sínu amboði, án þess nokkur hefði skipað honum fyrir verkum, og gerði alt vel og skynsamlega. En hann vildi aldrei ganga í bæinn. Maddaman lét gefa honum klæði og skæði. Eftir að heyönnum létti, reyndist hann hinn mesti þarfa- þrifill á heimili. Hann dyttaði að biluðum hlutum, lók týnda hluti til handargagns, hélt hreinu kringum bæinn, hjálpaði til í fjósi. Þegar vetur fór að, varð hann af sjálfu sér fjósa- maður á prestsetrinu. Hann vann að öllu með jafnaðargeði og stillingu, svo fremi að hann fengi að gera það af eig>’n hvötum. Aftur á móti þoldi hann ekki að sér væri skipað fyrir verkum, ekki heldur að fundið væri að hjá sér. Þá varð hann undarlegur og fór að blása og fussa, unz hann stökk framan í þann, sem átti hlut að máli, og hrein: — Eg er Napóleon Bónaparte. Hann réðst einu sinni á einn vinnumanninn prestsins, sern vildi skipa honum fyrir verkum. Þá bannaði presturinn öllum
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.