Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1934, Page 48

Eimreiðin - 01.10.1934, Page 48
374 UM HLÁTUR eimreiðin Oddr tekr hana upp, ok berr hana í faSm sér, ok leggr í faðm Hjálmari fyrir hallardyrum, ok gjörir menn inn í höllina eptir konungi, ok bað hann sjá, hversu hann hafði um búit«. Frásögnin um aðdragandann að bardaganum, bardagann sjálfan og fall og kveðju Hjálmars, er gerð með þeirri látlausu fegurð og það er einhver sá einfaldur innileiki og sorg í þessu, að unglingurinn, sem les söguna í fyrsta sinni, kemst við oQ verður mjúkur og klökkur í huga. Fyrir þær sakir er því líkast, sem honum sé gefið utan undir að óvörum, er þetta kemur alt í einu: »skellir þá Oddr upp ok hlær*, er hann stendur yfir líki konungsdóttur. Hláturinn lætur mann kippa^ ónotalega við og hrífur lesandann úr þessu skapi samúðar- innar og viðkvæmninnar, er sagan hefur vakið. í fljótu bragð1 mætti þetta virðast bera vott um ósnjallan rithöfund, er ekki hefði næmleika eða smekk fyrir því, sem saman gæti eða mætti fara í frásögu, og sennilega yrði nútímarithöfundui‘ ásakaður um þetta af vorum miklu ritdómurum, ef honum yrði eitthvað svipað á; en við nokkura nánari aðgæslu kynn> það þó að leiðast í ljós, að rithöfundurinn væri hér, að minsta kosti sálfræðilega, á réttum brautum. Og hvað sem öðru líður, þá þekki ég ekki aðra íslenzka frásögn, sem eins eggiar mann til þess að velta fyrir sér hvað hláturinn yfirleitt sei hvað sé að fara fram í huga manns, er hann hlær, eins oQ þessa. En áður en leitast er við að svara spurningunni um þa^’ hví Oddur hafi hlegið, kemur mér í hug annað atvik, þar sem hlátur hefur komið mér einkennilega og ónotalega á óuaft- Fyrir tveimur tugum ára var leikritið »Galdra-Loftur« s^nt í Reykjavík í fyrsta sinni og við mikinn orðstír. Sennilegt eL að sumum beztu leikurum, er hér hafa verið, hafi ekki 1 annað sinn betur tekist við sorgleg og áhrifamikil hlutver en í þessu leikriti. Ég horfði á það alloft þá, sem hálfstálp aður unglingur, og mér er sérstaklega í minni eitt kvöld1 fyrir þá sök, að áheyrendur urðu óþægilega truflaðir hva eftir annað. í miðju leikhúsinu sátu nokkurir áheyrendur sam an, sem báru það með sér, að þeir voru nýir gestir í lel , húsi. Og það brást ekki, að er komið var að þeim stöðum leikritinu, er leikurinn var áhrifamestur og sorgarþyngslin voru
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.