Eimreiðin - 01.10.1934, Blaðsíða 95

eimreiðin
Á DÆLAMÝRUM
421
»]aðarbúar eru karlar í krapinu, Höskuldur. Og þeir hafa
nú klára, sem kunna lökin á drættinum! Jálkurinn, sem ég
keyrði, dró sjö plóga í einu! — En svo var það nú líka
árnhestur, amerískur að kyni!«
Höskuldur horfir á mig forviða.
>jú, þetta er dagsatt. Jaðarbúar eru búnir að rétta úr
l<útnum og það rækilega. Þeir eru engir útkjálkabændur
framar. Hvergi í Noregi hafa búnaðarframfarir verið eins
stórstígar og hjá þeim. Jaðar er ekki nú á dögum sá hund-
skinns-útnári, sem hann var talinn fyrir aldamótin! Núna er
hann bezta búnaðarhérað landsins*.
»Jú, ójá. Eitthvað hef ég heyrt um þetta«, segir Höski
Samli. >En þetta er langt á milli, og við búum hér svo af-
skekt upp á milli fjallanna*.
»Þú ættir að sjá þá karla vinna að jarðrækt, Höskuldur.
^eir kasta ekki að því höndunum. Sprengja skurði með
•undri og bylta móum og mýrum alt að því í melra dýpt.
Þar skapa þeir akra og engjar úr hrjóstrum og holtum, þurka
stór vötn og gera þau að fegursta gróðurlendi«.
»Þar hlýtur þá að vera búsældarlegt að lifa«, segir Höski
9amli.
»Já, það er það. En ekki myndir þú samt una þér þar,
Höskuldur! Þú myndir sakna fjallanna þinna, skóganna,
snjósins, héranna, stórfuglanna og — einverunnar! Þar vær-
Irðu alt af í sveit. Nei, þar yrði of þröngt um þig og lágt
undir loftið. Það er ég viss um!«
»Eg býst við að þú farir nærri um það«, segir Höski
9amli. >Það er líklega satt. Mér finst ég nú hvergi eiga heima
nema hérna á fjöllunum. Ég er eins og fjallarefurinn og
shógarbjörninn. Það er líklega gamalt útilegumannablóð í mér«.
Höski gamli kumrar góðlátlega.
*Þad er nú í okkur öllum. Qg í þér er gamalt veiði-
niannablóð, Höskuldur. Það er insta eðli ykkar fjallabúanna
frá fyrri öldum. Allir við, sem höfum eld eirðarleysisins í
hlóðið borinn, erum taldir reikulir í ráði og óstaðfastir. Við
erum ekki skapaðir til kyrsetu og hóglífis. — Þetta er gamall
norrænn arfur*.
»Komstu frá íslandi til Jaðars?*