Eimreiðin - 01.01.1935, Blaðsíða 46

34
FISKVEIÐAR ()(i MENXIXG
ÉIMREIÐIN
um at' björtu norrænu kyni. Menningartæki þau, sem þeir
hafa látið eftir sig, teikningar og myndir, höggnar í stein, og
áhöld úr beini, eru fagurlega gerð.
Menn geta af ýmsu merkilegu, er fundist hefur á síðari ár-
um, rakið slóðir þessara manna á ísöldinni alla leið frá
Atlantshafsströndinni — Spáni og Frakklandi — í austlæga
stefnu um Mið-Evrópu, Norður-Ítalíu og Suður-Þýzkaland,
norður um Karpatafjöll til Suður-Rússlands. Álit manna er,
að jjetta sé sama manntegund, sem nokkrum þúsund árum
síðar kemur fram norðan við Miðjarðarhafið og við hotn þess
og á eyjunum i því, og vér að iokum rekum oss á sem for-
feður vora á Norðurlöndum.
Um þær mundir sem fornminjagröfturinn skýrir frá, gekk
ísöld yfir Evrópu. ísinn tók yfir alla Skandínavíu. Hann náði
langt inn á Rússland og þakti alt Norður-Þýzkaland. Alpa-
f.jöll voru þakin jöklum, en Pýreneafjöll og láglendið á brezku
cyjunum vestanverðum var autt. Þar hefur því verið byggi-
lcgt svæði til vesturs, Spánn og Frakkland, suðvesturhluti
írlands og England, en eigi lengra norður eftir.
III.
Mannkynið hefur verið uppi löngu fyrir ísöld. Fyrir 10—-
12000 árum er íshjúpurinn, sem lá yfir Norður-Evrópu, tekinn
að eyðast, og á næstu þúsund árum eru dreifðir flokkar að
þokast norður á hóginn, til þess að taka sér þar bólfestu. Um
líkt leyti eða seinna — eftir því, sem jarðfræðingar fullyrða
— hefur Miðjarðarhafið, sem var stöðuvatn, tengst Atlants-
hafinu. Landspilda sú, er tengdi Pýreneaskagann við Afríku,
liefur sprúngið og sokkið í sjó. Við það hefur Atlantshafið
náð að teygja hinn volduga arm sinn inn á milli Evrópu og
Afríku, alla leið austur að Asíu. í Miðjarðarhafinu, einkum
eystra hluta þess, tók að jiróast allmikið fiska- og dýralíf.
Menningarríki taka að myndast, og vaxa þau smám saman.
taka út yfir eyjarnar og strendurnar heggja vegna Miðjarðar-
hafsins og ná hámarki sínu með myndun hins volduga, róm-
verska ríkis.
Eigi skal hér farið mörgum orðum um þjóðflutninga til
Norðurlanda eftir isöld, en þess verður þó að geta, að hall-