Eimreiðin - 01.07.1935, Side 37

E,'"«E1!)IN-
ENX UM AMERÍKUMENN
285
etur aldrei bent þeim á aðfa en þessa einu. Jafnvel kötturinn,
*ein er tiltölulega skyldur manninum, er þannig, að þótt hann
ati "ldrei séð mús fyr, og þótt hann hafi aldrei hragðað
annað en mjólk, þá vakna á augabragði ákveðnar tilhneig-
JnSar í honum, er hann sér músina í fyrsta skifti. En um
'‘"'nið er það að segja, að það hefur svo að segja engar til-
neigingar, sem beini lífsafli þess í ákveðnar áttir undir á-
;ve<5num atvikum.
^n nú rekja hátternisstefnumennirnir það, hvernig vér
,e' ðiini að þessum samsettu verum, sem mennirnir óneitan-
Sa eru. Meðal annars er ógerningur að skýra frá öllu því,
e*n e’n mannvera getur orðið h r æ d d við. Og þó er það svo,
1 elvki er til liræðsla í barni nema við tvent. Barn er hrætt,
)eSar það finnur að það er að missa jafnvægið, er að detta,
l>að er hrætt við há, óvænt hljóð. Það hörfar ekki undan
lleinn nema þessu, eða lætur ekki í ljós hræðslu við neitt nema
>etta> °g það virðist ekki hafa neinar ákveðnar tilhneigingar
a rar en þær að grípa i hlutina og að stinga þeim upp í munn-
lnn' ftarn þekkir ekki til hræðslu við dýr, hversu hræðileg
'ein þau kunna að vera i augum fullorðinna. Það mundi grípa
',ngu °g reyna að stinga hausnum á lienni upp í sig, ef því
nii ieyft það. Barnið verður með öðrum orðum að læra sjálft
, ’ Sein lýtur að hættum lífsins. Og með tilraunum má sjá,
'einig þetta gerist. Barnið er að eðlisfari hrætt við há, ó-
*nt hljóð, eins og drepið hefur verið á. Tilraunamaðurinn
Cltir ^arninu loðið leikfang, loðið dýr, og um leið er slegið
haniri á járnstöng, svo að barnið hrekkur við. Þetta er
Tn-y i)risvar> fjórum sinnum, og eftir það eru í huga barnsins
'tð* 'n SV° nain tenSsi a milli hávaðans og þessa loðna dýrs,
harnið sýnir eftir það hræðslu við leikfangið, þótt ekkert
s i0li fylgi með. Og það sem meira er, það er nú hrætt við alt,
u,n loðið er. Hræðslan nær ekki til þessa hlutar eins, heldur
Jhs, sem einhverja líkingu hefur með honum.
]u.Að dórni hátternissinna er það sennilegt, að öll mannleg
Uin ÓSla SÓ °lðin lil með einhvei'-'um sviPuðuni hætti- í gegn-
haf einllveilar krókaleiðir atvikanna hefur svo farið, að tengsl
a orðið á milli þess í huga vorum, sem vér erum hrædd
við,
°g þeirra fáu frumstæðu tilhneiginga, sem vér erum fædd