Eimreiðin - 01.07.1935, Síða 106

354
FRÁ LANDAMÆRUNUM
eimheið*sí
að spyrja eftir honura og fá að vita,
hvar þeir hefðu skilið. En samferða-
maðurinn vissi ekkert annað en það,
sem áður er sagt, að Páll hefði
sagst ná þeim strax, — liann hefði
orðið eftir í kaupstaðnum, þegar fé-
lagar hans lögðu af stað heimleiðis.
Var þá sent ofan í kaupstaðinn
— sem var alllangt í hurtu — til
að spyrjast fyrir um Pál; lauk ieit-
inni með því, að hann fanst dauð-
ur, liggjandi á grúfu ofan á stórum
steini frammi á mel, með stein-
snyddu gegnum höfuðkúpuna, eins
og hefði hann slengst áfram af afli
á steininn.
Nóttina úður en lagt var af stað
að leita Páls, dreymdi Ingibjörgu,
konu Sigurðar bónda — sem nefnd-
ur var hér að framan — að lienni
þykir Anna [sú, er fyrirfór sér út
af Páli] koma inn á haðstofugólfið
til sín, mjög glöð i bragði, og segja
við sig:
„Þá hef ég nú loksins náð þeim
manni, sem ég hef sótt eftir í fleiri
ár.“
Ingibjörg liafði þekt Önnu allvel,
því hún hjó á næsta bæ við þann,
er liin síðarnefnda var siðast vinnu-
kona á.
Páll hafði enginn drykkjumaður
verið, og þar eð melurinn var snar-
brattur, svo ekki var riðandi manni
— eins og Páll var — fært þar upp,
þá skildu menn lítt i, hversu þetta
slys liefði atvikast, því frenrar sem
það var auðséð, að hann var kom-
inn á stað heimleiðis, en melur þessi
var til hliðar við veginn, og þar
varð ekki farið upp með öðru móti
en að gera sér útúrdúr og töf.
Þar eð Ingibjörg, sem drauminn
dreymdi, hafði jafnan fengið orð
fyrir að vera berdreymin, og ekki
einasta ])að, heldur var búin að
segja draum sinn dður en hún fre-tti
lát Páls, ])á lagðist það orð á, ;>ð
þarna hefði hin látna unnusta l°'íS
náð að hefna sín.
íslenzkur manngervingamiSiH-
Laugardaginn 8. júni siðastl. fór e%’
ásamt einum vini mínum,átilrauna
fund lijá frú Láru Ágústsdóttuo
hinum margumtalaða manngerV'
ingamiðli hér i Reykjavik, og VHl U
á fundinum 17 manns, flest mér 0
kunnugt fólk. Fundurinn fór fra1’1
i daufu ljósi, en þó svo bjart inna11
hringsins framan við hyrgi n)iðilh
ins, að vel mátti greina gólfið
fólkið í hringnum. Ég hef verið á
ur á nokkrum manngervingai1111(1
um hjá miðlum, hæði erlendum
-liíl
innlendum, þar á meðal lijá dans
, 1
miðlinum Einari Nielsen, og lCI
þeuna fund lijá frú Láru einhvel
þann eftirtektarverðasta þeirrar teí
undar tilraunafunda, sem ég het st
ið. Gervingarnir hygðu sig UPP
ir framan byrgistjaldið hvað c
fyr-
:ftir
iölin'
vzt
annað, og einn kom ásamt m
um fram á gólf, staðnæmdist -
frammi i hring, hjaðnaði þar b1®^
en bygði sig þvinæst upp aftu1 ^
leystist loks upp á gólfinu. StJ0’
andi miðilsins, sem telur sig ' ^
hjúkrunarsystur, kom fram úr 1>'
inu, i líkama miðilsins að l1'1
hún tjáði, og var miðillinn ]>á
aður hvítum slæðum, sem lc' ^
síðan upp og hurfu, að þvi er '.
ist inn um munn og nef mm1 ^
Gervingafyrirhrigði brjóta ^
mjög í bág við þekt náttúrulö.-^^
að menn eiga erfitt með að ^
sínum eigin augum, þar sem
annars vegar. Þau hafa tært 111
um í liendur bæði flókin og 111