Eimreiðin - 01.04.1936, Side 45

E,MHE1Ðin
BARDAGINN Á BJARNARNÚPI
149
I):| svo saman gengið, að kallfæri var. Hervarður kallar þá
Vébjarnar og biður liann upp gel'ast.
~~ Nær má skríða, áður skríður lil skarar, anzaði
Vébjörn.
Dró nú enn saman. Vébjörn sendi þá spjót yfir í áttæring-
1,111 og drap einn búskarlinn. Hervarður skipaði mótræðara
'lans að fara fram í stafn og skjóta að Vébirni, ef færi gæfist
t)ílnnig, að Valbjörgu liæri ekki á milli. Húskarlinn skaut
sPjótinu, en Vébjörn greip það á lofti og sendi aftur. Fór það
8°gn um stafnbúann, og féll bann útbyrðis.
Hn nú lagði áttæringurinn að borði bátsins. Vébjörn þreif
SVei’ð sill og bjóst til uppgöngu. Þrengdu þeir þá að honum
llleð skjöldum, svo að ekki kom hann sverðinu við. Greip
131111 þá einn skjöldinn og lamdi í höfuð einum húskarlinum,
Sv° last að sundur gengu beiniu, og annan laust liann með
llefanum, svo að sundur gekk kjálkinn, en í sama l)ili komu
e,r a hann böndum og fjötruðu rammlega.
Hervarður bað nú Valbjörgu að koma í áttæringinn. Hún
'\að svo vera skyldu, en um leið og hún steig yfir þóptuna
1 Hervarðar, dró hún kníf undan klæðum sér og hugðist
'H'a í brjóst honum. Hervarður sá lagið og tók um úlnlið
eilni. Féll knífurinn fyrir borð.
All-óþarft verk hugðist þú nú vinna, sagði hann.
All-þarft, ef tekist hefði, svaraði hún, — eða liyggur þú,
3Mastur allra manna, mig ganga þess dulda, að þú fórst her-
01 þessa í hefndarskyni fyrir það, að ég vildi ekki þj'ðast
j^1*5-'1 — En vita skuluð þið faðir minn, að hvorki skal
1111111 njóta mín sem dóttur né þú sem konu, — og væruð
1 kezt geymdir á Náströnd!
^ Mæl sem þú vilt, svaraði Hervarður.
Si 11111111 siðar stungu þeir stafni við undir núpnum á
UnT^a^lastiönd utanverðri. Hervarður lét leysa fjölra áf fót-
. ^óbjarnar og setja hann á land. Því næst skipaði hann
j^áskörlunum að gæla meyjarinnar, tók vopn sín og gekk einn
nU sk>pi. Það sáu húskarlar, að þeir Vébjörn gengu upp á
á 111111; Þafði Vébjörn fjötra um hendur, og Hervarður gekk
11 fionum með brugðið sverð í liendi.