Eimreiðin - 01.04.1941, Side 125

e,MBEIOIX
RITSJÁ
237
Um landnám. Svo lauk, að ferða-
angurinn fann liér enga þá menn,
liann leitaði. Siðan á dögum
vistarbandsins hafa mannréttindi
°S samsvarandi föðurlandshlutdeild
alln ðufólks vaxið svo, að tregt mun
rt‘> nast þrátt fvrir kreppur og fleira,
Slm ama kann, að fá hópa Islend-
’nga til að skipta á ættlandi sínu
°R 'nnkalýðshlutskipti, sem annars
^ taðar býðst. Jafnvel þótt einhver
'>nsióð íslendinga yrði rænd mami-
ngttindum og valdi yfir föðurlandi
'nu, held ég, að hún fiýði ekki land
't-ðan su von lifði, að okinu yrði
‘fundið. Ameríkuferðum er lokið i
Cltt skipti fyrir öU.
i'að cru fullar ástæður til hér
^ustan hafs að þakka l>essa ágætu
)o1' I>. I>. J) og ],;;l framhaldsins
lu'ð cftirvænt ingu. Pótt mér l>vki
fr’1 *1'' ^rePa á atriðin, sem ég lit
a óðrum bæjardyrum en hann,
I "'nst mér mikið til um, hvcrsu
’ann hoðar skoðanir sinar af iiisp-
slausri einlægni Vestmannsins og
^ rsónulegum sannfæringarkrafti. -—
0 ’ t'ans eru einnig mörg og þung
s-'fnað af fræðimannselju. Oft
leið^1" *’ann Sel að vlsu rannsóknar-
’ "'a meir en sagnfræðingar mega,
en þar með sleppur hann við að
jjJ. ^a lesendum dauðan fróðleik.
■>n t'uglæga (subjecti\ a) sagna-
^--aðferð, sem höf. er töm og
j)e CR st'áldi, nýtur sin e. t. v. enn
u Ut V1® lýsing landnámsbarátt-
"nar i „æstu bindum.
b.tjaltlan er rætt um, hvaða upp-
' estur-Islendingar, en ekki
enna-lslendingar, hafi þurft
engið f>Trir skilnaðinn
t'tuta
og
við meiri
kafla
um
l'jóðar sinnar. Síðustu sög
ar l)essa bindis: „Frá fyrstu ár-
'estan hafs“ og „íslenzkir
Amerikumenn", benda víða í átt til
þess fullnaðarsvars, sem framiialdið
mun gefa. Einkennilegt er, hvað
þessi spurning verður áleitin í sam-
bandi við heimskreppuna, sem hófst
vestra 1929. Orð I>. I>. Þ. um kreppu-
árin eru átakanleg, en svörin raun-
sæ og þrungin bjartsýni um þjóðar-
eðli, sem dugir manni bezt, er mest
á revnir. Skilnaðurinn við ættland
og meiri liluta þjóðar hefur gcrt
margan Vestmanninn að sannari Is-
lendingi en hann hefði getað orðið
lieima og eflt að sama skapi beztu
hæfileika hans. Sú frjósemd orku og
anda varð frændum vestra uppbótin
fyrir missinn.
lijörn Sigfússon.
Trúariíf síra Jóns Magnússonar
eflir Sigurð Nordal.
Fyrirlestrar háskóla Islands til
minningar um Harald prófessor
Nielsson fara ágætlega af stað.
Fyrst kom skilningsdjúpur fj’rir-
lestur, um próf. Harald, eftir As-
mund próf. Guðmundsson, og annar
i röðinni er fvrirlestur sá, sem hér
um ræðir og fjallar um trúarlif sira
Jóns Jlagnússonar, höfundar „Pisl-
arsögunnar, og er sá fyrirlestur
saminn af próf. Sigurði Nordal, sem
fyrir margra hluta sakir má telja
prýðilega til ]iess fallinn að fást
við slikt efni, bæði sökum fjölþættr-
ar menntunar og sálfræðilegs inn-
sæis og djúptæks skilnings á trúar-
brögðunum og trúarlifinu yfirleitt.
Síra Jón Magnússon á Eyri við
Skutulsfjörð, sem uppi var á 17. öld,
virðist í fyrstu ekki vera aðlaðandi
maður. Hann var sefasjúkur, liald-
inn ofsóknarbrjálæði og olli þvi, að
Kirkjuliólsfeðgar voru hrenndir á
liáli, fvrir litlar sakir að dómi vor