Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1948, Page 42

Eimreiðin - 01.01.1948, Page 42
30 VOMURINN KEMUR EIMREIÐIN Nú voru hlerarnir teknir af lestaropunum og látnir upp í bátinn — en síðan mælti skipstjóri: — Svona nú — að færunum! Og það var engu líkara en allir — matsveinninn eins og aðrir — teldu vísa björg að því að fara að keipa, — svo fljótir voru þeir að hlýða skipun skipstjóra síns. Og flestir hömuðust við færið, enda bar það árangur. Nú vildi fiskurinn bíta — eða þá að meira var undir en verið hafði áður þennan inorgun. En þó að hamast væri við færin, þó að mjög hvini í vað- beygjum, þó að stappað væri fótum og fiskum og blýlóðum skellt á þiljur, og hátt léti í járnum, seglum, tói og súð — fékk ég ekki varizt því að heyra hljóðin frá vominum, og svo hreif hann þá augu og huga. Nú heyrðist ekki aðeins dynur, ekki einungis dynkir, heldur svo sem ógnandi mylluhljóð — eins og heljar- stórir kvamarsteinar nerust saman í sífellu — og það kváðu við smellir og skellir, líkt og liarðar risaskurnir væru að mvljast milli steinanna. I loft upp stóðu gosstrókar, og slæður breiddu úr sér, og tungur slöngvuðust — allt brimhvítt, reis yfir blá- grænan vegg, sem að ofan var hvít víðátta, þó með grænbláum burstum og spírum — eða þá svo sem litföróttum. Og Anna Torfhildur — nú fór að styttast á milli. Hún fyrst, svo hin. Tvö hundruð og einn höfðu mér talizt þeir — ekki undir hundrað og níutíu, það var það vissa. Hvort ég var ekki liræddur? Ég veit það ekki. En ég komst í meiri og meiri æsingu — undarlega æsingu. Hugurinn á sífelldu flökti — nú við það, sem var að sjá og heyra, svo það, sem koma mundi — síðan í landi: Eftirvæntingin — undrunin, því næst kvíð- inn — og svo sorg og skelfing. Ég gerði mér í hugarlund, hvers fólk mundi geta sér til — svona fyrst. Svo færi að reka úr skipunum. Þvílík óskapleg frétt! Hvað blöðin mundu segja? Um þetta yrði líklega getið úti um allan lieim — einn af hverjum tvö hundruð og tíu karlmönnum á íslandi, reiknaðist mér að manntjónið mundi verða, sama og sex þúsund manna tap hjá Dönum og sextíu þus- unda lijá Bretum ... En svo skammaðist ég mín út af þessum hugsunum. Foreldrarnir mínir, systkinin — allir þeir, sem eg þekkti og áttu aðstandendur á þessum flota, — svo hinir, líklega þúsundir manna, sem ættu að meira eða minna leyti um sart að binda. Já, ég var litlu betri en karlinn, sem ég hafði heyrt
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.