Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1948, Síða 42

Eimreiðin - 01.01.1948, Síða 42
30 VOMURINN KEMUR EIMREIÐIN Nú voru hlerarnir teknir af lestaropunum og látnir upp í bátinn — en síðan mælti skipstjóri: — Svona nú — að færunum! Og það var engu líkara en allir — matsveinninn eins og aðrir — teldu vísa björg að því að fara að keipa, — svo fljótir voru þeir að hlýða skipun skipstjóra síns. Og flestir hömuðust við færið, enda bar það árangur. Nú vildi fiskurinn bíta — eða þá að meira var undir en verið hafði áður þennan inorgun. En þó að hamast væri við færin, þó að mjög hvini í vað- beygjum, þó að stappað væri fótum og fiskum og blýlóðum skellt á þiljur, og hátt léti í járnum, seglum, tói og súð — fékk ég ekki varizt því að heyra hljóðin frá vominum, og svo hreif hann þá augu og huga. Nú heyrðist ekki aðeins dynur, ekki einungis dynkir, heldur svo sem ógnandi mylluhljóð — eins og heljar- stórir kvamarsteinar nerust saman í sífellu — og það kváðu við smellir og skellir, líkt og liarðar risaskurnir væru að mvljast milli steinanna. I loft upp stóðu gosstrókar, og slæður breiddu úr sér, og tungur slöngvuðust — allt brimhvítt, reis yfir blá- grænan vegg, sem að ofan var hvít víðátta, þó með grænbláum burstum og spírum — eða þá svo sem litföróttum. Og Anna Torfhildur — nú fór að styttast á milli. Hún fyrst, svo hin. Tvö hundruð og einn höfðu mér talizt þeir — ekki undir hundrað og níutíu, það var það vissa. Hvort ég var ekki liræddur? Ég veit það ekki. En ég komst í meiri og meiri æsingu — undarlega æsingu. Hugurinn á sífelldu flökti — nú við það, sem var að sjá og heyra, svo það, sem koma mundi — síðan í landi: Eftirvæntingin — undrunin, því næst kvíð- inn — og svo sorg og skelfing. Ég gerði mér í hugarlund, hvers fólk mundi geta sér til — svona fyrst. Svo færi að reka úr skipunum. Þvílík óskapleg frétt! Hvað blöðin mundu segja? Um þetta yrði líklega getið úti um allan lieim — einn af hverjum tvö hundruð og tíu karlmönnum á íslandi, reiknaðist mér að manntjónið mundi verða, sama og sex þúsund manna tap hjá Dönum og sextíu þus- unda lijá Bretum ... En svo skammaðist ég mín út af þessum hugsunum. Foreldrarnir mínir, systkinin — allir þeir, sem eg þekkti og áttu aðstandendur á þessum flota, — svo hinir, líklega þúsundir manna, sem ættu að meira eða minna leyti um sart að binda. Já, ég var litlu betri en karlinn, sem ég hafði heyrt
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.