Eimreiðin - 01.01.1948, Qupperneq 99

EIMREIÐIN
RITSJA
87
■r- Ilann cr fasttrúaður á framtíð ís-
lenzkrar kirkju í ljósi sigursællar
■larattu hennar á liðnuin öldum. Fag-
urlcga og virðulega farast honum
• innig orð um öndvegismenn kirkju
'orrar og kristni, svo sem j)á Guð-
krand hiskup Þorláksson, séra Hall-
prím Pétursson og Jón biskup Vídalín.
I-esendum til glöggvunar fylgir
jueginmáli ritsins skrá yfir helztu at-
’uiði í sögu hinnar íslenzku jijóðar
ug kirkjunnar, auk hcimilda- og
“afnaskrár. Framan við hókina er
ágict inynd af fyrirhugaðri Hall-
grunskirkju í Reykjavík og teikning
Víðimýrarkirkju, og cr andstæðan
irra í milli bæði fræðandi og tákn-
la" uni bróun íslenzkrar kirkju-
gerðai. Richard Beck.
LECONTE DE LISLE’S poems
ON TIIE BARBARIAN RACES
citir rit eitt eftir Alison Fairle, M.
h • P ^ hik’ nýlega útkomið (Cam-
,r,<'ge University Press 1947). Þetta
er doktorsritgerð höfundarins, varin
‘ ,laskólann f Oxford, og fjallar
1 jóðsniíðar eftir franska skáldið
econte de Lisle, |iær, er liann
1 Um efni úr hókmenntum ýmsra
ve fra ^■'"'állokka, sem að fornri mál-
t eiiju nefndust einu nafni harbarar,
1 u "grcimngar frá Rómverjum og
Un í ííUm’ og l,a uú vonum þegar í
8V0P 13 ' ' nokkuð niðrandi merkingu,
de L,1 8Íðan hefur haldizt. Leconte
Frnt,IS C_’ eitt af frægustu skáldum
Ijóð ^ 0,t,> sótti efnið' í þessi
uieð l6m ff/C's Eoemes Barbares)
Kelu pl"ar8 ,til ESyPta. Finna,
Rmiv’i . 0,yue8Íumanna, Araba og
U»enmklnna’ J fornís,cnzkar bók-
af ef ^ -°g hihll"una. Um kvæðin út
um rj U* forn'íslenzkum bókmennt-
kafl lar hof' langan og ítarlegan
n þetta eru kvæðin Christine,
Les Elfes, La Légende des Nornes,
La Vision de Snorr, La Mort de
'Sigurd, L’Epée d’Anganlyr og Le
Coeur de Hialmar, sjö alls. Efnið
er einkum sótt í Eddurnar og fornar
þjóðsagnir.
Á fyrri hluta 19. aldar eru forn-
íslenzkar bókmenntir farnar að liafa
áhrif á verk sumra skálda og rit-
höfunda víðsvegar um Evrópu, svo
sein á Tegnér í Svíþjóð, Oelilenschla-
ger í Daninörku og Victor Hugo í
Frakklandi. Höf. færir rök að því, að
Leconte de Lisle liafi orðið fyrir
nokkruin áhrifum af siunuin slíkra
skálda, en þó öllu fremur af þýð-
inguin forn-íslenzkra rita á frönsku,
8vo sem af hók F. G. Bergmanns,
Poémes Islandais (1838),þýðingu Mllc
Du Puget á Eddunum háðum, en sú
þýðing kom út árið 1840. Ennfremur
liafi rit norrænufræðingsins Xavier
Marmiers orðið skáldinu góð heim-
ild, einkuin ritin Lettres sur l’Islande
(1837), Chants Populaires du Nord
(1842) og Littéralure Islandaise
(1843). En Marmier var, eins og
kunnugt er, þátttakandi í síðari leið-
angri Paul Gaimards hingað til lands,
árið 1836. Hinsvegar minnist höf.
ekki á þá Griinmsbræður, Jakob og
Wilhehn, sem háðir voru hrautryðj-
endur í fornmenntuni og þjóðsagna-
fræði, ekki aðeins í föðurlandi sínu,
Þýzkalandi, heldur gætti og éhrifa
þeirra víðsvegar um Evrópu. Hefur
Leconte de Lisle því vafalaust þekkt
þessa sanitíðarmenn sína, sem háðir
voru cldri en hann, og verk þeirra —
og ekki ólíklegt, að hann hafi orðið
fyrir áhrifuin frá þeim.
Leconte de Lisle er lítt þekktur
höfundur hér á landi, og fátt eða
ekkert mun liafa verið þýtt af kvæð-
um lians á íslenzku, nema tvö smá-
kvæði í þýðingu Fríðu Einars, Svefn