Eimreiðin - 01.01.1949, Side 21

EIMREIÐIN
MÁLAGJÖLD
12
■*»
se8lr Sveinbjörn. — Ég veit, að liún liefur gaman af fallegum
löutum — liann lækkaði málróminn, en samt ekki svo mikið,
vel heyrðist til lians — og svo, elskan, þú veizt, að þú færð
þetta allt saman, þegar þar að kernur.
j ,.^ani^a ^ri1 ®erg(íal reikaði dálítið við, eins og hún liefði fengið
10Sgi aðeins augnablik, svo sneri hún sér frá liurðinni, gekk
líegt og hljóðlega sömu leið til baka, fram ganginn og upp stig-
ailn' Him vildi ekki og þurfti ekki að heyra meira af þessu sam-
^egar hún kom í stigann, hraðaði hún sér upp, hana svim-
þ og lienni varð óglatt. I borðstofunni gekk liún rakleitt að
s aP, tók flösku af sjerrí, hellti sér í glas. Höndin skalf — titraði.
' o drakk liún úr glasinu. Svona stórt glas af víni liafði hún
' ( rei drukkið í einu. En hún þurfti þess, það liressti. Svo hellti
un aftur í glasið, tók það með sér inn í dagstofuna, lét það þar
. horð úti í horni, lijá stólnum sínum, þar sem liún var vön
sitja með vinnu sína eða bók. En nií tók liún hvorki vinnu né
° ’ eikti ekki á vinnulampanum né á Ijósakrónunni. Næga
rtu lagði inn úr borðstofunni og um gluggana af tunglinu. Frú
xgrún horfði á stóra mynd af Axel Bergdal, er liékk á móti
ienni \ fir sófanum, á heiðursstað í stofunni. En hún tók ekki
tir þ\ í, á livað hún horfði. Nútíðin hafði þurrkað út fortíðina.