Eimreiðin - 01.01.1949, Side 23

EIMREIÐIN
MÁLAGJÖLD
15
Sveinbjörn, maSurinn hennar, kom þar hvergi nærri, og ennþá
uierkilegra var það, að hann tók eiginlega ekkert eftir því sjálfur.
Svo fór hún.
III.
Nokkrar vikur liðu. Og nú var það, að Sveinbjörn Sumarliða-
s°n lifði sitt vor að hausti. Hann var auðvitað ennþá maður í
fullu fjöri, hálffimmtugur eða varla það, fílefldur karlmaður.
nokkuð var lians síðbúna æskuvor með öðrum hætti en hennar,
konunnar lians, hafði verið. Þá var allt á eðlilegan hátt og við
engan að sakast, hér var allt í pukri og í meinum. Það var jafn
ólíkt og þau voru hjónin. Hermann Sighvatsson hafði séð það
allt, frá byrjun til enda. Nú beit liann á jaxlinn, hinn litli maður,
°g renndi sínum skilningsríku, mildu augum yfir langt líf og
orlög, yfir vonda og góða.
Einn dag, er sól skein liátt yfir hvíta jörð rétt eftir jafndægur,
l'ringdi frú Sigrún lieim. Hxin kvaðst vera að fara flugleiðis vestur
11111 Eaf til lækninga. Sér hefði verið ráðlagt það. Sennilega upp-
■"’kurður. Bað Sveinbjörn senda ávísun á stóra fjárliæð, mjög
stora, til viðskiptabanka þeirra.
En, elskan mín, svaraði liann í símanum, — það er varla,
að ég hafi svona stóra upphæð liandbæra. Þú gætir ekki notað
af þínu eigin fé?
Eaupnníli hafði verið gerður, er þau giftust, að ráði sýslu-
"lanns, og átti hún sjálf allmikið í bönkum og verðbréfum.
~ Oerðu svo vel að síma bankanum um þetta strax í dag,
^i liún. Það er annars bezt, að þú hafir það fimm þúsund
r°nuni meira, gerir ekki til, þótt afgangur verði.
Eálítil þögn.
>lá, sjálfsagt, Sigrún mín. En hamingjan hjálpi mér, að geta
1 einu sinni komið suður og kvatt þig.
Já, víst er það leiðinlegt, Sveinbjörn minn. En flugvélin
< r á morgun eða liinn daginn.
un skrifaði lionum frá Ameríku. Henni leið vel, að vonum,
j l)að átti að leggja hana í sjúkrahús, og þetta var ekki hættu-
lsL ungur má, en gamall skal. Ekki meira um það. Stutt, vin-
í'Jainlegt bréf — og svo —- og svo — símskeyti frá Boston Mass.: