Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 55

^MREIÐIN
SVÆFILSUÓÐ
47
Beini er mér unninn, og bjart er hér flest.
SvefnhúsiS er þó og sœngin bezt.
Ég finn, er í hvíluna halla ég mér,
að góSfúsar verur vaka hér.
Og svœfillinn hvíslar: SofSu nú rótt.
Ég svœfSi unga stúlku síSustu nótt.
Ég svæfSi unga stúlku, sú var fríS og góS,
síSan er ég fullur meS söngva og IjóS.
SiSan er ég fullur meS söngva og þrá.
Ymislegt ég veit, sem enginn maSur sá.
Veiztu, því hún er svona vœn og góS,
háriS svona fagurt og heitt ’ennar blóS?
Veiztu, því augu hennar eru svona skœr
og ómurinn léttur, ef aS hún hlœr?
Veiztu, því hún angar scm indœlis vor,
lundin er svo hlý og létt hennar spor?
Þetta veit ég dável, þó duliS sé þér.
FramtíSina ber í brjóstinu á sér.
FramtíS, sem heftir fjúkandi sand,
meS farsælli menning og frjóara land.
SofSu, þreytti gestur, sofSu vœrt og rótt.
Gœfan fylgir beSnum. GóSa nótt!
Jón Jónsson, SkagfirSingur.