Eimreiðin - 01.01.1949, Qupperneq 60

52
FÆREYSK HEIMASTJÓRN
eimreiðin
í Englandi. Seðlaþörfin óx hratt, hæði vegna aukinna viðskipta
við Breta og liækkandi vöruverðs.
Gjaldeyrismiðstöð var sett á stofn til þess að hafa umsjá með
utanríkisverzluninni, og skömmtunarskrifstofa og verðlagsnefnd
til að hamla móti verðbólgu. Færeyingar stunduðu sjó og fisk-
flutninga af miklu kappi og eignuðust innstæður í Bretlandi, sem
námu í stríðslokin um 75 miBjón íslenzkum krónum. Hins vegar
urðu þeir fyrir miklu skipatjóni— um þriðjungi af flota þeirra,
sem fyrir stríðið var um 160 skip, var sökkt. En þeir voru fljótir
að eignast skip í staðinn, og togarafloti þeirra er nú miklu stærn
en fyrir stríð.
Færeyingum óx liugur við stríðsvelgengnina, og því var ekki
nema eðlilegt, að Fólkaflokknum jykist fylgi. Síðustu kosningar
fyrir hernámið höfðu farið fram 30. janúar 1940, og liefur áður
verið sagt frá liðstyrk flokkanna í Lögþinginu eftir þær, en at-
kvæðatölurnar voru 2.722 lijá Sambandsflokknum, 2.084 lijá Fólka-
flokknum, 2.012 hjá Alþýðuflokknum og 1.365 lijá Sjálfstæðis-
flokknum. Þremur árum síðar kusu Færeyingar sér fulltrúa á
Fólksþingið, 3. maí 1943, en þar hafði undanfarið setið maður
frá Sambandsflokknum. En nú hrakaði Jiessum flokki um rúin
400 atkvæði frá kosningunum 1940, en Fólkaflokkurinn bætti við
sig nær 1400 atkvæðum, og var formaður hans, Thorstein Peter-
sen bankastjóri, kosinn Fólkþingsmaður. Og við Lögþingskosn-
ingarnar 24. ágúst 1943 vann Fólkaflokkurinn enn á og fékk
3.998 atkvæði og 12 fulltrúa í stað 6 áður, en Sjálfstæðisflokkur-
inn gamli fékk alls um 1000 atkvæði, en kom hvergi manni að.
Kom þar fram lokasigur þeirrar stefnu, er Jóannes Patursson
liafði tekið, er liann sagði sig úr þessum flokki. Sambandsflokkur-
inn fékk 2.734 atkvæði og óbreytta Jdngmannatölu (8), og Al-
þýðuflokkurinn 1925 atkv. og 5 þingmenn (áður 6).
IV.
Þegar stríðinu lauk og sambandið við Danmörku var tekið upp
aftur, liófu Fólkaflokksmenn, sem nú inátti kalla skilnaSarmenn,
harða baráttu fyrir því, að Færeyingar segði sig úr lögum við
Dani. Og það voru fleiri en þeir, sem töldu misráðið, að gamli
liátturinn — sá, að stjórnin í Kaupmannahöfn fjallaði um öll