Eimreiðin - 01.01.1949, Qupperneq 83

EIMREIÐIN
RITSJÁ
75
'narf á mi‘l> hluta hja honum, t. d.
ag3 sá> hann (guð) þyrfti hvorki
. 'era ahnáttugur, algóður né al-
.Ue’ gæti verið hálfpersónulegt
..*ttUrui®8mál, sem 8mátt og smátt
° ,lafðÍSt viUmd um sjálft sig! Sál-
* i *ð Se heilanuin og liætt við
a P»ð vcrði að engu, er heilinn deyr.
a arrannsóknir um tilveru annars
yS ,liur S. J. Á. þó hafa rétt á sér.
°nar, ag úr geti rætzt fyrir mann.
>ninu, sé vitið notað á réttan hátt.
at ' V nn stuttIega drepið á örfá
, i ur r*tgerðasafni þessu, einkum
>>» atriðum, cr lýsa afstöðu höf-
Ek,anUa *’i Buðs og framhaldslífsins.
u * er vt® Kí að búast, að hér sé
f n sárstakar nýjungar að ræða eða
.eitt’ 8em heint komi lesendunum á
arh svo kunnir eru höfundarnir
ur ai fituni sínum og ræðum, all-
6St'r. Margt er vel sagt í hókinni
sumt mjög vel, en líka allmikið
nr UeimsPekilegu moldviðri og frem-
r angt sóttum hugmyndum og kenn-
,nguin.
®ákin er 196 hls., fremur þétt
ett> en gott letur, prófarkalestur
m3ög góður.
Þorsteinn Jónsson.
GuSbrandur Jónsson: FURÐVR
FRakKLANDS, Rvík. 1948 (HlaS-
úð). Prófessor Guðhrandur Jóns-
k er stórvirkur rithöfundur. Sam-
*mt sicrá yfir rit hans, sem prentuð
raman við þessa hók, hefur hann
5 ,lnSami® 19 hækur, séð um útgáfu
fitað 3 ^lt ^ hækur, og auk þess
hlöð ltUÍ<ia Sreina um ýms efni í
sö |°* llmarit. Margar hinna fruin-
á ui eru sagnfræðirit, byggð
vj" * Um iærdómi og margra ára
ge-j . .. Jr eru emnig ferðalýsingar,
SuBur, kennslubækur og út-
varpserindi. Guðbrandur er mála-
maður mikill, talar og ritar mörg
tungumál, og hefur dvalið árum sam-
an í helztu menningarlöndum Evrópu
og kyniizt fjölda merkra maiina.
Ég vil ráðleggja þeim, sem hafa í
liyggju að ferðast til Frakklands og
sjá þar eitthvað og læra, að fá sér
þessa hók, lesa hana vel og vandlega
og hafa hana svo tneð sér á ferðalag-
inu. Varla hygg ég, að unnt sé að fá
lietri leiðsögn, alls ekki af neinni
annarri hók. Eru til þess margar or-
sakir: Skeinmtileg frásögn, lifandi
stíll, frábær þekking á Frakklandi og
franskri þjóð, sögu landsins og við-
burðum, sem tengdir eru við hina
ýmsu staði. Aðeius af því einu að
lesa Furður Frakklands fær maður
milda og ljósa hugmynd um Frakk-
land. Guðbrandur Jónsson liefur lag
á því að bregða upp lifandi myndum
og láta inanii sjá fyrir liugskotssjónum
það, sem hann er að segja frá. Þar
er engiun dauður bókstafur né þoku-
lijúpuð fjarsýn. Hann á þá meistara-
legu tækni í frásögn, sem notar smá-
muiiina í linitmiðuðum setningum, til
þess að hið stóra og markverða, sem
liann er að lýsa, verði í raun og veru
stórt og markvert. Ég hef aldrei kom-
ið til Frakklands, en nú, eftir að hafa
lesið I’urður Frakklands, finnst mér,
nærri því, að ég hafi verið þar. —
Ást Guðbrands á Frakklandi er mikil
og aðdáun lians á frakkneskri þjóð,
listum og glæsileik.
Lengsti kafli hókarinnar er um
París og nágrenni þeirrar borgar. Þar
þekkir höfundur hvern krók og kima.
Alllangur kafli er og um Lourdes,
en um þann stað og undrin þar hefur
G. J. áður skrifað ágæta hók, er kom
út 1938 (2. útg. 1948). Um þann
stað hefur mikið verið skrifað. M. a.
hef ég lesið bók Jolis. Jörgensen,