Eimreiðin - 01.01.1954, Blaðsíða 30

10
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
EIMREIÐIN
að framkvæma nema að nokkru leyti, sé ekki, að minnsta kosti
óbeint, brot á gildandi viðskiptasamningum milli íslands og Bret-
lands.
Hér skal ekki rakinn sá lygavaðall, sem þyrlað hefur verið upp
í nokkrum brezkum blöðum, um aðfarir Islendinga gagnvart
brezkum sjómönnum, brezkum hagsmunum, brezkri „gentleman-
like“ framkomu í sambandi við þetta mál. IVIargt af þeim vaðli
er þess eðlis, að hann vekur fremur meðaumkvun með þeim, sem
sök eiga á, en gremju. Einhver gáfulegasta ályktunin, sem dregin
hefur verið af því tiltæki íslenzku stjórnarinnar að setja reglu-
gerðina frá 19. marz 1952, er sú, sem lesa mátti í ensku blaði,
eftir að brezkur togari hafði farizt í ofviðri við Grænland, en hún
var á þá leið, að íslendingar ættu sök á því, að togarinn og áhöfn
hans fórst, því að ef þeir hefðu ekki farið að færa út landhelgina,
þá hefði togarinn aldrei farið að sigla til Grænlands, ergo: aldrei
farizt!
Margt fleira, allt að því eins gáfulegt og góðgjarnt, mætti til
tína úr enskum blöðum í sambandi við landhelgismálið, ef maður
vildi leggja sig niður við slíkt. Danskur uppgjafaskipstjóri í
Grimsby, nokkurs konar Godtfredsen endurborinn, lét hafa það,
ásamt öðru fleiru, eftir sér í ensku blaði, að íslenzkir togarasjó-
menn hefðu ekki þorað að sigla til Englands á stríðsárunum, þegar
brezkir stéttarbræður þeirra voru að berjast upp á líf og dauða
fyrir föðurlandið, nema einungis til Fleetwood á vesturströndinni,
og þá aðeins vegna þess, að peningagræðgin hefði orðið hugleys-
inu yfirsterkari.
Það, sem varnar því, að aðdáunarhiti íslenzkra unnenda brezkrar
dánumennsku hefur ekki enn hrapað niður fyrir frostmark, er með-
vitundin um það, að svona getur ekki talað og ritað nema sorinn
úr þjóðinni, en ekki þjóðin sjálf, almenningur, eins og hann gengur
og gerist. Skal svo ekki að skarninu vikið nánar.
Nýlega barst Eimreiðinni eintak af dezemberhefti tímaritsins
„Fish Industry" árið 1953, með grein eftir H. Pearce Sales um land-
helgismálið, ásamt bréfi ritstjórans. Það er rétt og skylt að verða
við tilmælum hans um að geta þessarar greinar að nokkru.
Greinin hefst á hugleiðingum um misheppnaða tilraun Dawsons
hins brezka til að brjóta löndunarbann togaraeigenda í Grimsby
og vel skipulögð samtök brezkra togaraeigenda til að koma í veg
fyrir að sú tilraun heppnaðist. Mr. Dawson, þessi frægi og al-
ræmdi landi ritstjórans, nýtur ekki lengur minnstu samúðar í
Bretlandi, og almenningsálitið er nú eindregnara en nokkru sinni