Eimreiðin - 01.01.1954, Blaðsíða 31

EIMREIÐIN
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
11
áður með brezkum útgerðarmönnum, en móti hinum íslenzka mál-
stað, segir í greininni. Svo bætir greinarhöfundur því við, að fs-
!endingar megi ekki láta blekkjast af því, þó að sum víðlesin brezk
blöð hafi stutt Dawson í viðleitni hans. Það var hvorki af því að
Þau tryðu á Dawson eða teldu málstað íslands réttan. Virðist
höfundurinn helzt álíta, að fyrirbrigðið Dawson og máistaður ís-
lands sé það sama!
Þá er tekið að ræða afstöðu brezkra togaraskipstjóra, sem
segjast geta búizt við því að verða skotnir niður, með skipi og
áhöfn, af íslenzkum varðskipum á miðum, sem þeir hafi fiskað
a í hálfa öld eða meir, og verið alþjóðamið. Þetta séu þau örlög,
sem þeir menn megi nú búast við, sem hættu lífi sínu á kaup-
skipaflota Breta í síðustu styrjöld. Aftur á móti megi erlendir
^ogarar allra þjóða fiska á brezkum miðum áreitnislaust. Já, mikill
er nú munurinn! Og togaraskipstjórarnir tala um að vopna tog-
arana og berjast til þrautar — fyrir lífinu og landhelginni. Þeir
eru vanir að standa andspænis ógnum og erfiðleikum, sem land-
ki'abbarnir hafa ekkert af að segja.
Greinarhöfundurinn álítur þó, að undir niðri telji þeir ekki rétt
af brezka heimsveldinu að beita vopnavaldi. Að hans áliti virðist
aðferðin ekki beinlínis falla inn í friðarsönginn og samvinnuhjalið
a þingum Sameinuðu þjóðanna, Atlantshafsbandalagsins og ann-
arra samtaka vestrænna þjóða, eða hvað? En vér komumst ekki
^já að umgangast íslendinginn, bætir hann við. Hann er nú einu
s'nni þarna, þar sem hann er, og er fyrir okkur.
En ekki er ein báran stök. Hér kemur einnig Bandaríkjadollar-
■nn við sögu, því að höf. segir orðrétt:
>,Því miður fyrir þá, sem eru að reyna að leysa deiluna og trúa
a það, að íslendingar eigi að vinna sjálfir fyrir sér að svo miklu
leyti sem unnt er, þá virðist sem takmarkalausar birgðir dollara
séu fyrir hendi á íslandi. Dollarinn er að gerbreyta öllum lifnaðar-
háttum í landinu. Þó er íslenzka ríkið ennþá ofan á, og vilji það
halda áfram að vera það, þá verður það að selja fisk sinn á
hrezkum markaði. Eða æskir ísland þess virkilega, að verða eitt
ri’kið í Bandaríkjum Norður-Ameríku? Það getur haldið fjárhags-
legu frelsi sínu, ef það er reiðubúið til að beygja sig, eins og allar
þjóðir verða að gera, ef þær ætla sér að lifa í vinsamlegum tengsl-
Urri við nágrannaþjóðirnar, og þá fyrst og fremst viðskiptaþjóðir
sinar. Og það getur hjálpað að trúa því, að viðskiptavinurinn hafi
stundum rétt fyrir sér.“
Þessi klausa opinberar mjög svo greinilega hugsunarhátt margra