Eimreiðin - 01.01.1954, Blaðsíða 51

eimreiðin
Á HIMBRIMA-SLÓÐUM
31
unitalsefni þeirra, að nú muni þeir hafa sofið of lengi! Hun-
angsfluga flýgur framhjá mér. Dagsverk hennar er hafið, og
daginn á enda flýgur hún suðandi á milli blómanna og safnar
hunangi og vaxi i búið.
Nú er gott að fara í heimsókn til himbrimans. Hann hefur
enn ekki hafið morgunljóð sín, og er því ekki annað en að biðja
hann um eitt lag. Ég geng norður bakkann og sé, hvar hann
er nálægt litlum hólma í vatninu, og sé ég þegar á hreyfingum
l'ans, að konan hans muni liggja á eggjum í hólmanum. Og
seu ungar komnir úr eggjunum, mun bezt fyrir hvern og einn
að koma þar ekki of nærri heimilinu! Ég sezt niður við fagran
gulvíðirunna og kalla til hans á hans eigin máli. Er mér óðar
svarað, en það er eins og sársauki í röddinni. Ég skil þegar,
hvað fyrir honum vakir. Uppi í hólmanum litla er konan hans
rneð tvo smáa unga, og nú biður hann mig að lofa þeim að
Vera í friði. — Já, vinurinn minn góði, segi ég við hann. —
Ekki kom ég hingað til þess að ræna saklausar ungamæður,
heldur til að dveljast eina júlínótt hjá ykkur við heiðavatnið
bjarta, hejTa ykkur syngja og sjá miðnætursólina sveipa landið
gullinblæjunni sinni fögru. Ég hef fengið ósk mína uppfyllta.
— Við skiptumst á kveðjum, og ég held áfram göngu minni.
III.
Fyrstu kynni mín af himbrima stafa frá þeim árum, er ég
Var vinnumaður að Kálfaströnd við Mývatn. Höfðu þá him-
brimahjón haldið þar til árum saman á litlum hólma í Norður-
vogunum. Gat enginn sagt með neinni vissu, hvenær landnám
þetta hefði fyrst hafizt. Hafði ég heyrt þess getið löngu áður
en ég kom þangað.
Himbrimahjón þessi voru að öllum jafnaði mjög dagfarsprúð,
þótt út af því gæti brugðið, væri komið of nærri ungum þeirra,
°g mun vikið að því síðar. Notaði ég allar þær stundir,. er ég
mátti um frjálst höfuð strjúka, til að kynnast hjónum þessum.
Komst ég brátt að því, að þau voru mjög forvitin og málgefin,
ef svo mætti að orði kveða. Fór ég þá í felur eins nærri þeim
°g við varð komið, og hermdi síðan eftir þeim hljóð þeirra og
hjal. Og það brást aldrei, að mér væri svarað. Kom steggurinn
°ft hraðsyndandi til að grennslast eftir, hvað um væri að vera,