Eimreiðin - 01.01.1954, Blaðsíða 43

EIMREIÐIN
ÖRFLEYGAR STUNDIR
23
gleymd. Brátt er frostlagið klofið og því rutt brott, en undir
því tekur við ófreðin moldin. Mennirnir skipta um tæki. 1
stað járnanna koma rekumar, og moldinni er mokað burt.
Föngunum er orðið funheitt, og þeir vinna eins og víkingar.
Brátt eru þeir komnir niður úr moldarlaginu, og nú grafa
t>eir niður í þykkt, bláleitt leirlagið. Gröfin dýpkar fljótlega.
Jóhannes sér nú rétt ofan á kollana á gröfurunum, frá felu-
stað sínum bak við barðið. Svo hverfa kollarnir einnig, en
hann sér í staðinn, hvernig fullum skóflum af leir er hent
UPP úr gröfinni, til merkis um, að mennirnir séu enn að
grafa.
Nú er víst stundin komin, sjálft úrslitaaugnablikið, hugsar
Jóhannes, kvíðinn og skjálfandi bak við barðið. En augna-
hlikin líða hjá, og enn dýpkar gröfin.
Loks er hún fullgerð. Hermennirnir rétta föngunum hjálp-
arhönd og draga þá upp, og nú sitja þeir á grafarbarminum
°g kasta mæðinni.
„Þetta var erfitt verk,“ segir Reijonen. ,,Nú væri gott að
fá að reykja.“
Hermennirnir flýta sér að leita í vösum sínum, ná í vindlinga
°g bjóða föngunum. Það er kveikt í, allir reykja þögulir og
horfa hver á annan. Maðurinn með skammbyssuna virðist
®tla að segja eitthvað, en hættir við það, veifar hendinni
°g fer líka að reykja. Jóhannes sér brennandi vindlingana
lýsa í munnvikjum mannanna, og allt er nú svo kyrrlátt og
friðvænlegt, að honum verður léttara í skapi, og óttann
Isegir. Auðvitað fara þeir allir heim á stöðina aftur. Auðvitað
hefur þessi gröftur ekki verið annað en æfing.
Þá heyrir Jóhannes fyrirliðann bölva í lágum hljóðum.
Langarnir og hermennirnir líta hver á annan.
„Þið hafið fengið þarna ágætt tóbak,“ segir Reijonen. „Það
var hressandi að fá vindling eftir allt erfiðið. Þökk!“
Hermennirnir eru órólegir, og einn þeirra segir: „Þið megið
ekki hugsa með heift til okkar, piltar. Við vildum þetta ekki,
— en þið heyrðuð dóminn. Kannske eru dómararnir þarna
fyrir handan annars sinnis en hér og vogarskálar réttvísinn-
aðrar þar en hér. Hugsið því ekki of illa til okkar, pilt-