Eimreiðin - 01.07.1957, Side 15

NOKKUR ORÐ UM BÓKMENNTAKENNSLU
167
Bið eg honum blessunar,
þá bústaðar
minn nár í moldu nýtur.
Bæði kvæðið sem slíkt og höfundur þess gefa tilefni til
fróðlegra athugana. Að vísu var séra lljörn í Sauðlauksdal
ekki stórskáld, og kunnari er hann af öðrurn hlutum frem-
ur en skáldskap sínum. En einmitt efni kvæðisins gefur
kennaranunr færi á að ræða ævi og störf Bjöms, sem er tíma-
uiótamaður á margan hátt. Kennslustundin verður skemmti-
legur Íslandssögutími. Þjóðhagir, náttúrufar, menntunarástand
°g stjómarfar á 18. öld verður umræðuefnið í tímanum, og
nemendum gefst færi á að varpa fram spurningum og athuga-
semdum. Kvæðið stendur þeim fyrir hugskotssjónum sem
sannur fulltrúi þess tíma, sem það var kveðið á. Og það er
góður fulltrúi, fulltrúi þess bezta, sem bjó með fátækri þjóð
1 veglausu, óræktuðu landi, þjóð, sem átti sér jafnvel varla
Lokkra byggingu, sem því nafni mundi nefnast í dag. Og
hoðskapur kvæðisins, — er hann ekki jafntímabær nú og á
t'mum Bjöms Halldórssonar? Og orðfærið: þreyttur fara
að sofa; heimsins stund; gestaherbergi; góður borgari heims-
lns; þá bústaðar minn nár í moldu nýtur. — Nei, ein kennslu-
stund nægir ekki þessum tveim vísum. Við skulum t. d. at-
huga þetta með gestaherbergið. Hefur ekki eitt af nútíma-
skáldunum okkar einmitt ort kvæði, sem ber nafnið Hótel
Jörð? Skyldu skáldin fara með yrkisefnið á svipaðan hátt?
Eða að hvaða leyti skyldi Reykjavíkurskáldið svonefnda vera
ólíkt ræktunarfrömuðinum vestra í viðhorfum sínum við til-
^erunni? Að hvaða leyti er hugsunarháttur 20. aldarinnar
°h'kur hugsunarhætti þeirrar 18.? Við verðum að lesa kvæðið:
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir, sem ferðalag þetta þrá.
en þó eru margir, sem ferðalaginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.