Eimreiðin - 01.07.1957, Blaðsíða 25

KONUNGURINN í ATOM
177
Þegar konungurinn heyrði orð þessa lærða manns, hvarf
hann úr musterinu. Allan þann dag sat konungurinn einn í
hallargarðinum og horfði í gaupnir sér án þess að mæla. En
þegar kvöldsett var orðið, kom drottningin til hans og
spurði:
— Hvert er ólán þitt, herra?
Þá leit konungurinn upp og sagði:
— Mirjam, í þúsund ár höfum vér lifað hér, stundað rétt-
lætið og elskað hverjir aðra. Afar vorir og áar gáfu oss landið,
hreint og óflekkað blóði og tárum ófriðar. Vér höfum yrkt
þessa jörð starfsömum höndum, og guðirnir hafa blessað hana
°g gefið oss þúsundfaldan ávöxt. Vitrir menn og góðir hafa
feðzt meðal þessa fólks; þeir hafa skráð sögu vora frá vor-
dögum, og því hafa margar þjóðir vitneskju urn ættir sínar
°g upphaf. Mirjam, fyrir þau verk feðranna höfum vér stað-
festu, og því erum vér talin þjóð meðal þjóða.
— Satt segir þú, herra, gott er það land, sem vér eigum,
°g svo fögur er saga vor, að því mun enginn gleyma. En
ffukil hlýtur sú sorg að vera, er setur skugga á andlit þitt,
þegar alls þessa er minnzt. Því segi ég, herra: — Vert þú
sem þjóð vor í hjarta þínu og sem feður vorir í huga þínum,
þá munt þú uppskera blessun kynslóðanna.
Þannig talaði drottningin í Atom við herra sinn. Og af því
konungurinn mat orð hennar og góðleik, gekk hann til
musterisins með gull og roðasteina til að mýkja skap Gyðj-
ffffnar. Og þegar hann hafði afhent þessa dýrgripi, lét hann
fórna alikálfi og þrem grísum, því að hann vildi vita, hvort
þjóðinni myndi farsælli sáning með vaxandi tungli eða á síð-
asta kvartili. En í það mund er síðasti grísinn rýtti við blót-
stallinn, heyrðist rödd véfréttarinnar, sem sagði:
— Konungurinn sáir með vaxandi tungli, en Tríkótan,
lnu illi, herðir stál undir merki bogans og örvarinnar, því
a® hann hyggur að stórvöxnu grasi í landi Amíta.
Þá heyrðist grátur í musterinu, og kveinstafir bárust um
stræti borgarinnar. En þegar konungurinn heyrði þessa döpru
rett, gekk hann til hallarinnar; og hann lét kalla fyrir sig
ráðið og fjórðungshöfðingjana, sem og æðstupresta musteris-
lris- En þegar valdsmennimir voru saman komnir, gekk kon-