Eimreiðin - 01.07.1957, Síða 37

SÍÐASTA STUNDIN
189
Ég verð svo glaður, að ég £er rakleiðis til næsta vínsala og
fæ mér rauðvínsglas. Ég skála fyrir fuglunum í miði, sem
fnenn kunnu að brugga fyrir þúsund árum. Og þegar ég fer
héðan frá Barcelona, ætla ég að skilja eftir nokkur íslenzk
frímerki handa stúlku, sem haldin er söfnunaræði.
Glaður í bragði geng ég út og kasta mér áfergislega í
straum götunnar. Fuglasöngur, aldagamall mjöður og mann-
fegur breyskleiki hafa bjargað við trú minni á lífið.
En svo er líka íslenzkt landslag mjög misjafnlega skapi farið og ólikt
* sér. Ég hef komið á þá staði, þar sem landslagið er fjarska opinskátt
°g hleypur upp í fangið á manni við fyrstu sýn, en oftar krefst íslenzk
náttúra langrar kynningar, ef fullur skilningur á að takast. Það mætti
hannske segja, að hún væri að þessu leyti dálítið gamaldags. En islenzkt
andslag er líka því trúrra og vinfastara sem það er seinteknara.
Ásgrimur Jónsson listmálari i „Myndir og minningar".
Þetta er hið hörmulega hlutskipti byltingarinnar: Hún feykir út í
veður og vind rusli og fúaspækjum hins gamla þjóðfélags, en líka óvilj-
andi dýrmætu erfðasilfri.
Norski rithöfundurinn Torolf Elster.
Sjaldan mun íslendinga vanta menn til að yrkja; blessaður vandaðu
1 því, sem þú lætur rjúka um hnýfilinn og píndu sálina til að fljúga.
■) að menn eiginlega ekki geti ort vel nema öll hreyfing hugmyndanna
í réttu og fögru jafnvægi, þá verða menn stundum að taka sig upp
með nokkurs konar andlegri áreynslu; þegar það er búið, þá flýgur mað-
Ur °hastnær vel; líka þarf maður að lesa mikið og reyna mikið, ef mað-
Ur á að vera fyrir ofan aðra menn. Geti maður það án þess að svima, þá
er maður góður.
Benedikt Sveinbj. Gröndal
i bréfi til Eiriks Magnússonar.
hfannkynssagan sýnir okkur fá timabil, er beri á sér slík einkenni
andlegs ófrelsis sem þessi seinustu ár. Ofsóknirnar, sem málfrelsið var
eiu á endurreisnartímabilinu og siðar — á 17. og 18. öld — virðast hafa
Ver’ð hreinasti barnaleikur á við þær, sem við höfum nýlega verið
v‘tni að.
Antoni Stonimski, pólskur rithöfundur, i grein, sem hann
skrifaði eftir hið freega kommúnistaþing, þar sem Krúsjef
flutti reeðuna um gleeþi Stalins.