Eimreiðin - 01.07.1957, Qupperneq 45

ÚR FREMRIBYGGÐ OG TUNGUSVEIT
197
hvort hann vildi ekki reyna. Tók hann vel í það. En er hann
v'ar kominn hálfa leið upp þilið, bilaði uglan, og skall Björn
á bakið niður á grjótstéttina framan við skemmuna. Maður-
inn var þungur, og var þetta mikið fall. Náði hann naumast
andanum, hljóðaði og stundi og bað guð fyrir sér. f fyrstu
þótti okkur gaman að, er karlinn hlunkaðist niður, en er við
sáurn að hann hafði meiðzt, gránaði gamanið. Honum tókst
naeð erfiðismunum að staulast á fætur og inn. Var honum
hjálpað í rúmið. Þar lá hann lengi með heita bakstra, — og
lauk þar með lestrarlærdómi okkar, enda óþarfi að halda hon-
um lengur áfram. Við fengum ávítur hjá föður okkar fyrir
að hafa narrað karlinn út í þetta príl, en hann sá þó fljótt,
að þetta var af óvitaskap en ekki illvilja, enda gamli maður-
iun átt að hafa vit á að hætta sér ekki út í leikinn. Og ekki
kenndi hann okkur um ófarir sínar eða lét okkur gjalda þeirra
að neinu leyti.
Vond inflúenza gekk um vorið. Lögðust flestir í bendu, og
var það mjög óþægilegt. Faðir minn varð ekki veikur, og ein
stúlka veiktist ekki. Bjöm gamli Pálsson fékk ekki flenzuna.
Hann var þá farinn að skríða á fætur. Hellti hann terpentínu
1 föt sín og rúm, kvað það drepa veikina eða sóttkveikjuna.
^lestir komust fljótt á fætur, og engin alvarleg eftirköst urðu
á Mælifelli, en í sveitinni varð veikin, eða lungnabólga, sem
henni fylgdi, nokkrum að bana.
Onnur langferð, sem ég fór með foreldrum sínum, var heim
Hólum. Ég var þá mjög ungur. Það var seint um vor eða
snemma sumars, líklega um mánaðamótin júní—júlí, jörðin
1 fegursta skrúða og veðrið ákaflega gott. Ég minnist þessarar
ferðar vel. Hún varð í mínum huga stórviðburður, sem aldrei
Rleymist. Fyrsta daginn riðunr við út á Sauðárkrók, en þangað
bafði ég fyrst komið vorið áður. Hólaferðin mun því hafa
Verið sumarið 1894. Sauðárkrókur stendur undir melbörðum,
áO—50 metra háum, sem talið er að hafi myndazt fyrir 10 eða
O þúsund árum. Er Krókurinn byggður á landi jarðarinnar
Sauðá. Þar bjó þá danskur nraður, Hansen að nafni, en sá,
sern fyrstur byggði hús á Sauðárkróki, var Ámi „vert“, járn-
smiður, lærður í Kaupmannahöfn. Var nú staðið við á Krókn-
um aðeins einn dag, og man ég ekki eftir neinu markverðu,