Ægir - 01.12.1986, Blaðsíða 35

á norður- og suðursvæði og álítur
að fella skuli niður svæðaskipt-
ingu á sóknarmarki.
B. Þá vill Fjórðungsþingið
benda á að grundvallarnauðsyn
er, að byggja upp hrygningar-
stofn þorsksins, að hindra enn
frekar veiðar á smáþorski en nú er
gert, og er það forsenda þess að
veiðar á vetrarvertíð fyrir Suður-
og Vesturlandi komistífyrra horf.
Athugasemdir
Þaðferekki ámilli málaeftirað
hafa lesið þessar tillögur yfir að
menn eru ekki á eitt sáttir með
kvótann enn, eru ósáttir með höft
á störf sín, en viðurkenna þó þörf
á stjórnun.
.Veiðimannaþjóðfélagið er ríkt
í okkur, en það stefnir meir í iðn-
aðarþjóðfélagið. Hið óvænta, —
vonin um skjótan og góðan feng,
er að víkja fyrir þörfinni á öryggi í
hráefnisöflun, jöfnum aðföngum
til að hægt sé að gera áætlanir
fram í tímann og í raun ramma
niður færibandavinnuna í stað
æfintýranna sem umléku afla-
hroturnar.
En, þessi leið sem við kannske
nú stefnum að, er ekki snurðu-
laus, óvænt atvik grípa inní og
kollvarpa öllum áætlunum. Þró-
un á öðrum sviðum gjörbreytir
öllum aðstæðum og möguleik-
um.
Á síðustu tímum hefur hækk-
andi verð á ísfisksmörkuðum leitt
til stóraukins útflutnings og
skapað víða ósamræmi veiða og
vinnslu innanlands.
Á þessu ári var sjóðakerfi sjáv-
arútvegsins lagt niður og hefur
það skapað meiri aðstöðumun
landshluta vegna hlutdeildar í
veiðum einstakra fisktegunda.
Verðbólga og óáran í fjármál-
um, gengismál ogfleira hafa lagt
fyrirtæki í rúst og heil byggðalög
sitja eftir í sárum.
En við teljum þörf á stjórnun,
og nú erum við undir lögum sem
gilda til ársloka 1987. Hvað þá
tekur við, er óráðið. Margir vilja
leita nýrra leiða, finnst að núver-
andi lög séu of einstrengingsleg
og sveigjulítil eins og þau eru
framkvæmd. Lögin byggja á
reynslu ákveðins grunntíma, en
stórfelIdar breytingar á högum og
t.d. afnám uppbóta á einstakar
fisktegundir virðast ekki neinu
breyta. Allt er njörvað fast og
þannig skal það vera!
Undirbúningurað þeirri stjórn-
un sem nú gildir, leiddi til deilna,
átaka sem stjórnendur vilja áreið-
anlega forðast, ef leitað verður
nýrra leiða. Hjá þessum slag
verður varla komist, en æskileg-
ast að taka upp umræðu sem
fyrst. Ég held að við verðum á
þessu Fiskiþingi að móta leiðir til
að marka þá stefnu sem örugg-
lega verður til umræðu á næsta
Fiskiþingi. Það þarf m.a. að velta
upp tillögum eins og Guðjón A.
Kristjánsson gerði í fyrra, en með
þeim fyrirvara að það gefist
nægur tími til að grandskoða þær
og meta hvern þátt. Þá má geta
stefnuskrár Verzlunarráðs íslands
en þar er lagt til að sala veiðileyfa
taki við af kvótakerfi.
Til að kynna nýjar hugmyndir
vildi ég benda á þá leið, að næsta
vor, að lokinni vetrarvertíð, fari
erindrekar Fiskifélagsins hring-
ferð um landið og komi af stað
umræðu í fiskideildunum, síðan
verði önnur umferð á haustmán-
uðum þegardreguraðnæsta Fiski-
þingi.
Ég vil þó ekki Ijúka þessum
pistli mínum án þess að draga
fram örfá atriði sem blandast allri
umræðu um kvótakeríi.
Lög og reglugerðir: Mörgum
fannst að í þeim drögum að
stjórnunarlögunum sem lögð
voru fram á síðasta Fiskiþingi,
væru orðin „heimild" og „ráð-
herra" of víða. Þetta var þó nauð-
synlegt ef bregðast átti við
breyttum aðstæðum. En hefur
það verið gert sem skyldi? Þegar
uppá kemur stórbylting eins og
afnám sjóðakerfisins, þá á ráð-
herra að milda þær afleiðingar
með reglugerðarbreytingu. Á
sínum tíma voru verðbætur á fisk-
tegundir notaðar sem stýring til
að dreifa sókn skipa í minna arð-
bærartegundir. Þessar verðbætur
hafa nú verið afnumdar og þær
útgerðir sem hafa búið við þetta
og hafa mjög skertan þorskkvóta
ÆGIR - 735