Ægir - 01.10.1992, Qupperneq 11

'0/92
ÆGIR
507
Ur|dir 30 tonnum.
Sambærilegar samanburðar-
"'/elingar eru í gangi varðandi
togskip. Léleg aflabrögð og annir
Veiðieftirlitsmanna og Hafrann-
s°knastofnunar hafa tafið það
Verk. Þá hefur verið safnað miklu
af gögnum með trúnaðarmönnum
Urn borð f 6-8 togskipum víðs-
Ve8ar að. Nöfn skipanna og
^nnanna eru trúnaðarmál, en
ekkert bendir til annars en þetta
Se vel og samviskusamlega af
endi leyst. Áætlað er hversu
^iklu er hent frá borði í hverju
eir|asta togi, þegar trúnaðarmenn
eru við störf. Niðurstöður hafa
Verið teknar saman frá mars til
Jui'- 1 Ijós kemur að litlu af kvóta-
aur|dnum tegundum er fleygt, eða
'3%. Langmest ber þar á smáum
arfa (10,5% af heildarkarfaafla)
Sepn væntanlega er mest svo-
nefndur litli karfi, sem er verðlítill
eða óseljanlegur. Af þorski er úr-
kastið 0,4%, 1,3% af ýsu og 2%
af skarkola.
k®tt hefur verið allmikið um
sfarfsemi Veiðiefti rl itsins innan
°Psins, en tillögur hans verða
raeddar við Fiskistofu fljótlega.
, kfafrannsóknastofnun stóð fyrir
^sum tilraunum á árinu til að
a°ka kjörhæfni veiðarfæra. Legg-
° u8gar voru notaðir á humar-
V°rPur á sl. vertíð og tilraunir
kerðar með glugga við dragnóta-
Veiðar við Suðurland, hvort
e8gja með góðum árangri. Lagt
r til að legggluggar verði teknir í
'kun í auknum mæli og tilraun-
með þá hraðað ásamt fleiri at-
Sunum á kjörhæfni botnvörpu
horskveiða. Fram hafa komið
r PPlýsingar um seiðadráp við
i^kjuveiðar á úthafi. Lögð er á-
l^.rsia á að tilraunum með seiða-
)Ur á rækjuvörpum verði hrað-
t °8 þær teknar í notkun sem
rst- Pá hefur hópurinn rætt um
n °skvastæró í þorskanetum (lag-
I etum). Það er tillaga starfshóps-
s að 6" riðill verður áfram leyfi-
leg minnsta möskvastærð, en ekki
verði höfð opinber afskipti af því
hvenær megi nota þann riðil.
Staða gæðamála
íslenskar sjávarafurðir hafa í
gegnum tíðina notið mikils álits á
erlendum mörkuðum fyrir gæði
og vöruvöndun. Það er ekki síst
að þakka öflugu opinberu eftirliti
með framleiðslunni, allt frá því í
upphafi aldarinnar
En nú standa íslendingar
frammi fyrir breyttum kröfum á
helstu mörkuðum fyrir sjávaraf-
urðir. Það er ekki lengur spurt
hvernig varan sé, heldur hvernig
staðið sé að framleiðslu hennar.
Framleiðandinn ber ábyrgð á því
að varan sé í samræmi við kröfur
opinberra aðila og kaupenda.
Reynslan hefur sýnt okkur að auk-
ið opinbert eftirlit, sem fylgja
myndi mikill tilkostnaður, tryggir
ekki gæði afurðanna. Aðrar leiðir
hafa rutt sér til rúms, sem eru skil-
virkari, ódýrari og hafa aukið á-
byrgð fyrirtækjanna sjálfra.
í flestum löndum er þess nú
krafist að fyrirtæki sem framleiða
sjávarafuróir hafi til þess sérstakt
leyfi yfirvalda. Þau þurfa að upp-
fylla lágmarkskröfur um gæði af-
urða, búnað, hreinlæti, hollustu-
hætti, merkingar o.fl. Sjónum er í
æ ríkari mæli beint að innra eftir-
liti fyrirtækjanna.
i aukinni samkeppni á erlend-
um matvælamörkuðum, þar sem
íslenskar sjávarafurðir eiga ekki
aðeins í samkeppni við sjávaraf-
urðir frá samkeppnisaðilum held-
ur einnig önnur matvæli, er Ijóst
að í opinberu eftirliti er ekki fólg-
in sú jákvæða hvatning sem til
þarf. Framleiðendur sjálfir eiga
mestra hagsmuna að gæta og
verða því að bera ábyrgð á gæð-
um afurðanna. Hiutverk hins op-
inbera á fyrst og fremst að vera að
tryggja að iðnaðurinn uppfylli
settar kröfur um heilnæmi og ör-
yggi vörunnar.
Framundan eru miklar breyting-
ar í stjórnsýslu sjávarútvegsins
verði nýtt frumvarp um meðferð