Tímarit lögfræðinga - 01.12.1951, Blaðsíða 29

F rá hæstarctti jauúar—jiíní 1951
24,3
téðra laga, sem fyrirtækið seldi tilreitt. Að skoðun gjald-
þegns skyldi draga áðurgreiddan söluskatt og veltuskatt
frá brúttóandvirði seldra veitinga, og engan skatt skyldi,
að tali hans, greiða af mjólk, eggjum o. s. frv.
Lögtaks var krafizt til tryggingar öllu því skattgjaldi,
sem heimtað var samkvæmt framansögðu. En eftir tilmæl-
um aðilja og með vitnun til 2. (á að vera 5.) málsgr. 71. gr.
laga nr. 85/1936 skipti fógeti sakarefni þannig, að í mál-
flutningi og úrskurði skyldi einungis fjalla um skattskyld-
una, en ekki skatthæbina. Komst fógeti að þeirri niður-
stöðu, að gjaldþegn skyldi greiða 3% (eftir b-lið 22. gr.
laga nr. 100/1948) af brúttóandvirði seldra veitinga und-
antekningarlaust. Þar með var í rauninni skorið líka úr
um skatthæð, því að slík var krafa gerðarbeiðanda. En
hugsa mátti, að fógeti úrskurðaði frádrátt áðurgreidds
söluskatts, veltuskatts og andvirðis mjólkur, eggja o. s.
frv., eins, tvenns eða alls. Og hefði þá orðið að reikna sölu-
skatt þar eftir.
Allir dómendur hæstaréttar voru á einu máli um það, að
,,í máU þessu, þar sem krafizt er lögtaks fyrir söhcskatti,
brast eðlisrök til þess að kveða á um skattskyldu áfrýjanda
í sérstökum úrskurði samkvæmt lögjöfnun frá 5. málsgr.
71. gr. laga nr. 85/1936“. En einn dómenda gerði þá at-
hugasemd, ,,að fógeta geti verið heimilt að skipta sakar-
efni í málum sem þessum samkvæmt lögjöfnun frá 5. tölul.
71. gr. laga nr. 85/1936.“
Meiri hluti dómenda virðist líta svo á, að fógeta sé jafn-
an óheimilt að skipta sakarefni, þegar lögtaks er beiðzt til
tryggingar opinberu gjaldi. En minnihlutinn telur það
geta verið heimilt með lögjöfnun frá 5. málgr. 71. gr. laga
nr. 85/1936. Til grundvallar niðurstöðu mein hlutans
kann að liggja sú hugsun, að úrskurður fógeta eigi allaf
að leyfa lögtök til tryggingar tiltekinni fjárhæð eða synja
þess. Svo hefur það og verið í framkvæmd. Mörg ákvæði
laga nr. 85/1936 taka og til fógetagerða, sbr. 223. gr. lag-
anna, þó að mörg ákvæði þeirra gildi ekki beinlinis um
fógetagerðir. En þá má jafnan athuga, hvort þau megi