Tímarit lögfræðinga - 01.12.1951, Blaðsíða 23

Frá hæstarc.Ui janúar—júní 1951
237
dóminn, ef krafan hefði verið sæmilega rökstudd? Merkja
orð dómsins: „Eins og á stendur“ það, að ekki skuli ómerkja
dóminn sakir yfirsjónar dómarans, af því að frávísunar-
krafan varðaði aðeins einn kröfulið af fleirum? Það er
auðvitað stundum álitamál, hvort ómerkja eigi héraðsdóm
vegna skorts á rökstuðningu, sbr. 1. málsgr. 193. gr. laga
nr. 85/1936, eða ekki. Og það er vonlegt, að hæstiréttur
kynoki sér við að ómerkja dóm, sem hann telur réttan að
öðru leyti, sakir smávegis smíðagalla.
2. Mat og skoðun (hrd. 31/5).
Árið 1946 framkvæmdi A jarðborun eftir köldu vatni
fyrir B eftir beiðni hans. Að verkinu loknu krafðist A rúm-
lega 17000 króna fyrir það, sem B taldi óhæfilega mikið.
I máli út af verkkaupinu voru að beiðni B dómkvaddir
tveir menn til þess að meta, hvort verkið hefði að haldi
komið, og, ef svo reyndist ekki, orsakir þess, og hvað verk-
ið hefði kostað A. Matsmenn komust að þeirri niðurstöðu,
að verkkaupið hefði réttilega átt að vera tæpar 5000 kr.,
og rekja orsakir þess, að verkið bar ekki árangur. A vildi
ekki una raatsgerð þessari og voru samkvæmt kröfu hans
dómkvaddir þrír yfirmatsmenn, og varð niðurstaða þeirra
sú, að hæfilegt endurgjald fyrir verkið væri rúmar 14000
kr. Því næst krafðist B þess, að enn yrðu dómkvaddir tveir
menn til þess að skoða boranirnar og meta endurgjald
fyrir þær. Gegn mótmælum A úrskurðaði héraðsdómari,
að dómkvaðningin skyldi fram fara. Þennan úrskurð kærði
A til hæstaréttar og krafðist ógildingar á úrskurðinum.
Var sú krafa tekin til greina, með því að undirmat og yfir-
mat hafði farið löglega fram og hvorir tveggja matsmanna
hefðu látið allrækilegar matsgerðir frá sér fara.
3. Aðiljayfirlýsingar. — Lögjöfnun (hrd. 3/4).
Að hálfu varnaraðilja var lýst yfir því, að gagnasöfnun
væri lokið. Eftir það lögðu þeir fram gögn, sem mótmælt
var af hálfu gagnaðilja, en auk þess mótmælti hann, með
skírskotun til yfirlýsingarinnar, staðfestingu þeirra fyrir