Tímarit lögfræðinga - 01.01.1957, Blaðsíða 23

mann, kr. 30.00 á dag fyrir kvæntan mann og kr. 4.00 á
dag fyrir hvert barn, allt að þremur, yngra en 16 ára, sem
er á fullu framfæri bótaþega. Þegar þess er gætt, að þess-
ar bætur greiðast aðeins fyrir virka daga, er hér um að
ræða bætur, sem eru nærri jafnháar slysadagpeningum,
samkvæmt 36. gr. almannatryggingalaga. Dæmi: Kvæntur
maður með tvö börn nýtur óskertra atvinnuleysisbóta í
eina viku. Bætur til hans verða þá: (kr. 30.00 + 2 X kr.
4.00) X 6 X 178 eða samtals kr. 405.84, eða rúmlega 46%
af fullu dagvinnukaupi samkvæmt Dagsbrúnartaxta.
Upphæð atvinnuleysisbóta má eigi vera hærri en svo,
að þær ásamt öðrum tekjum bótaþega nema 75% af al-
mennu dagvinnukaupi verkamanna í Reykjavík fyrir 8
stunda vinnu, eða kaupi verkakonu, ef um konu er að ræða,
sbr. 2. mgr. 18. gr. Þetta ákvæði er hliðstætt tilsvarandi
ákvæðum almannatryggingalaga um slysadagpeninga, sjá
36. gr. 4. mgr. þeirra laga, og um sjúkradagpeninga, sjá
53. gr. 5. mgr. sömu laga.
I þessu sambandi er rétt að athuga nánar dæmið, sem
nefnt var hér næst á undan. Ef verkamaður sá, sem þar
um ræðir, befur aðrar tekjur, sem nema kr. 252,24 á viku,
verða samanlagðar tekjur hans kr. 568.08 eða nákvæmlega
75% af vikukaupi hans, kr. 877.44 í dagvinnu, samkvæmt
Dagsbrúnartaxta. Ef þessar aðrar tekjur væru t. d. kr.
400.00 á viku, skerðast bætur hans um kr. 400.00 — kr.
252.24 eða um kr. 147.76 og yrðu þá kr. 405.84 — kr. 147.76
eða kr. 258.08.
Eigi má gera fjárnám í bótafé samkvæmt lögunum og
eigi heldur halda því til greiðslu opinberra gjalda.
Reykjavík, 9. júní 1957
Hjálmar Vilhjálmsson.
Tímarit lögfr^öinga
17