Tímarit lögfræðinga - 01.01.1957, Blaðsíða 33

í deildina, þar sem læknaráö átti meðal annars og elcki
sízt að fjalla um vitnisburð G. Th.
Um Gunním lækni Cortes er það að segja, að hann hefur
sams konar viðurkenningu sem læknir og G. Th. og hefði
því átt að vera fær um að skipa sæti hans. Læknaráð
rökstyður skipan G. Cortes á þá leið, að hann sé sér-
fræðingur í handlækningum og hafi verið 1. og 2. að-
stoðarlæknir á handlæknisdeild Landspítalans í 5 ár, þar
sem hann hafi haft fleiri tækifæri og meiri skilyrði fil
að fylgjast með fósturlátum en sérfræðingar í kvensjúk-
dómum hafa, sem vinna ekki í sjúkrahúsum.
Samkvæmt 7. gr. 1. og 8. gr. rg., eru úrskurðir lækna-
ráðs gefnir út árlega og hirtir í heilbrigðisskýrslum. Þeir
eru einnig gefnir út sérprentaðir.
Ég levfi mér að ljúka þessum hugleiðingum með þvi
að birta í heild ályktun, sem samþykkt var á fundi lækna-
ráðs liinn 5. maí 1956, en í ályktun þessari er að finna
margt, sem til bóta mætti horfa í samskiptum lækna-
ráðs og dómstóla, og af ályktuninni má ráða, að þessi
samskipti hafi, að dómi læknaráðs, ekki verið svo góð
sem skyldi. Vonandi verða umræður um mál þetta til
þess að auka skilning dómstóla og lögmanna á lilutverki
læknaráðs, þar sem slíkur skilningur e^ undirstaða þess,
að starfsemi ráðsins komi að fullum notum.
Á L Y K T U N
samþykkt á fundi læknaráðs 5. maí 1956.
Læknaráð telur of mikil brögð að því, að viðskipt-
um við ráðið sé hagað á þá lund, er hlýtur að verða til
hneklcis því, að starfsemi þess fái orðið að þeim notum,
sem til var ætlazt, þá er það var sett á stofn, þ. e. að
trvggja sem rækilegasta athugun og réttust úrslit mála,
er varða læknisfræðileg efni.
Tilvist læknaráðs má ekki verða til þess, sem mjög
Timarit lögfrœöinga
27