Tímarit lögfræðinga - 01.01.1957, Qupperneq 49

þykir þó, í samræmi við gildandi lög og það, sem viða
tíðkast annars staðar, m. a. á Norðurlöndum, að liafa
sérákvæði um áfengisneyzlu við akstur. Heimildin til
ökulevfissviptingar er rýmkuð frá því, sem nú er, þegar
um brot gegn 2. sbr. 4. mgr. 25. gr. er að ræða. Sam-
kvæmt frumvarpinu skal ökuleyfissviptingu þá beitt und-
antekningarlaust. Gildandi reglur eru á hinn bóginn látn-
ar haldast, ef um er að ræða brot á 1. og 2. sbr. 3. mgr.
25. gr., þ. e. að sleppa má ökuleyfissviptingu, ef um máls-
bætur er að ræða.
3. mgr.: Þar sem sú leið er valin, að ökuleyfissvipt-
ingu skuli beitt að mun meira en verið hefur, verður
ekki hjá því komizt, að sviptingartíminn verði styttur
að lágmarki til. Ber tvennt til. Ökuleyfissvipting kemur
mjög bart, og þó misjafnlega niður, og dómstólar myndu
því stundum hika við að beita henni um langan tíma,
þótt þeir teldu rétt að beita henni um skamman. Rétt-
indasvipting er og mjög til þess fallin að bamla gegn
brotum, þótt hún sé fyrst og fremst öryggisráðstöfun,
en sviptingartími, sem verulegu nemur, er mjög til þess
fallinn að draga úr bæfni ökumanns, er hann byrjar af
nýju.
1 samræmi við þá stefnu, að tekið er mjög hart á ölv-
un við akstur, er þó sviptingartími fyrir brot á 2. sbr.
4. mgr. 25. gr. ákveðinn eigi skemmri en 1 ár.
Akvæðið um, að dómari kveði á um, hvort réttinda-
svipting um stundarsakir skuli lcoma til frádráttar svipt-
ingartíma þeim, sem í dómi segir, er í samræmi við al-
mennar refsiréttarreglur.
4. mgr. er að aðalefni til i samræmi við 2. mgr. 39.
gr. 1. 23/1941. Heimildin til þess, að maður geti fengið
leyfi af nýju, er dálítið rýmkuð, en á hinn bóginn örugg-
ega búið um, þannig að sá einn getur notið þessarar
undanþágu, er telja má víst, að sé orðinn bæfur til akst-
urs.
6. mgr. svarar til 4. mgr. 39. gr. 1. 23/1941. Hún er
Tímarit lögfræöinga
43