Tímarit lögfræðinga - 01.03.1973, Síða 38

Frá
Lögmamiaféla§i
íslands
Formaður Lögfræðingafélags Islands kom að máli við mig á dögunum og
nú á rétt einu sinni að reyna að hressa upp á tímaritið. Eitt hressingarlyfið
er í því fólgið að úthluta Lögmannafélagi íslands arkarparti í hverju hefti,
þar sem segja skal minnisverð iíðindi.
Fyrir þetta ber vissulega að þakka, og þá ekki sízt fyrir þá sök, að lög-
fræðingafélaginu hefur tekizt að halda lífinu í þessu tímariti síðan það tók
við því úr hendi lögmannafélagsins fyrir 12 árum.
Lögmannafélagið hefur svo sem reynt að halda úti Blaði lögmanna og gefa
út Félagsbréf, en ósköp hafa þær tilraunir borið lítinn ávöxt. Skýringin er
auðvitað nærtæk, við berum við annríki, en er það ekki allt of léttvæg
afsökun? Mér dettur í hug, að skýringarinnar sé ekki minnst að leita í þeirri
áráttu okkar að vera of hátíðlegir, of alvarlegir og of vandlátir. Samt er málfar
okkar ekki betra en svo, að á Suðurlandi er fullyrt, að við skrifum ekki okkar
móðurmál heldur lögmál.
Nóg er um það. Þegar tekinn er saman pistill eins og þessi kemur margt
upp í hugann, sem vissulega væri þess virði að nefna, stundum nöldur og
stundum ekki. Nú get ég ekki stillt mig um að nöldra svolítið. Hér í tímaritinu
er ágætur þáttur, þar sem sagt er frá ýmsum dómum, er gengið hafa í héraði
og þykja athyglisverðir. Þarna er í stuttu máli gerð grein fyrir efni málsins,
málsástæðum og niðurstöðu, svo að kemur að góðum notum. Við þetta verk
er hafður sami háttur og í íslenzkum dómaskrám og nú síðast í Dómum í
vátryggingamálum, að málsaðilar eru yfirleitt auðkenndir með bókstöfum:
A stefndi B o. s. frv. Stundum er skip tilgreint með nafni og númeri, stundum
ekki, stundum er getið nafns banka eða stofnunar, stundum ekki, og úr þessu
verður jafnvel aðdáunarverður stafagaldur að hætti 17. aldar. Einna leiðin-
legastur er þessi stafagaldur á dómaskránum, en því nefni ég þetta, að ég
held, að það sé sízt til þess fallið, að dómarnir festist í minni og séu hug-
stæðir, þegar til þeirra þarf að vitna. í þessu sambandi dettur mér í hug að
spyrja, hvort nafnleynd dómarans sé líka nauðsynleg?
Mér var víst ætlað að segja fréttir af lögmannafélaginu, en varla verða
það nema almælt tíðindi. Fyrir alþingi liggur nú frumvarp til laga um mál-
flytjendur, sem orðið hefur fundarefni margra félaga lögfræðinga og sýnist
sitt hverjum. Eins og nú horfir vil ég ekki bæta í þann orðabelg, en aðeins
óska þess, að sú endurskoðun laganna um málflytjendur, sem í þessu er
fólgin, verði okkur öllum til góðs.
Lögmannafélagið er við það sama, félagsfundum hefur að vísu heldur fækk-
32