Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Síða 6

4
Af mönnum með nokkrum hætti tengdum háskólanum, sem
látizt hafa á liðnu háskólaári, vil ég einkum minnast dr. Bjarna
Aðalbjamarsonar, sem andaðist 1. des. s. 1. Hann var mörg ár
prófdómari í íslenzkri málfræði og bókmenntasögu og nokkur
síðustu árin einnig prófdómari í sögu Islands við próf í íslenzk-
um fræðum. Þau störf leysti hann af hendi af frábærri vand-
virkni, skarpleika og samvizkusemi, svo sem öll sín störf. Hann
var, sem kunnugt er, mikill lærdómsmaður, gæddur óvenju-
legum hæfileikum til vísindalegra starfa, svo sem rannsóknir
hans á hinum fornu konungasögum bera vott um, en fyrir þær
var hann sæmdur doktorsnafnbót af háskólanum í Osló 1937.
Útgáfa hans af Heimskringlu, er fomritafélagið lét prenta á
árunum 1941—1951 mun og um langa hríð halda nafni hans
á lofti sem frábærs kunnáttumanns um allt, er varðar konunga-
sögumar. Með dr. Bjama hefir þjóð vor misst einn af sínum
beztu fræðimönnum og Háskóli Islands einn sinn fremsta læri-
svein.
Á stjóm háskólans hefir sú breyting orðið, að dr. Alexander
Jóhannesson lét í haust af störfum sem rektor háskólans, en hann
hefir, sem kunnugt er, gegnt rektorsembætti oftar og lengur en
nokkur annar háskólakennari og nú síðast í samfleytt sex ár.
Það yrði of langt að rifja hér upp þau mörgu og mikilvægu
störf, sem dr. Alexander hefir af höndum leyst vegna háskóla
vors, enda eru ýmis þeirra í fersku minni flestra, sem hér eru
viðstaddir. Hann hefir átt manna mestan þátt í öllum þeim
framkvæmdum, sem nú blasa við augum hér í háskólahverfinu.
Slíkt er ekki lítilsvert, en þó verður hitt ekki minna, að hann
hefir jafnframt átt hinn mesta þátt í vexti og viðgangi háskól-
ans sjálfs, í stofnun nýrra kennsludeilda og eflingu annarra.
Vil ég hér nefna verkfræðideildina og svo viðskiptadeild og
B.A.-kennsluna í sambandi við heimspekideild. En auk þess
hefir hann með ýmsum hætti látið sér annt um að bæta kjör
og aðstæður kennara og stúdenta og unnið þar mikil þrek-
virki. Má þar til nefna byggingu nýja stúdentagarðsins, er á
sínum tíma var hið mesta nauðsynjaverk, en myndi samt
trauðlega hafa komizt í framkvæmd svo skjótt og myndar-