Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Qupperneq 69

67
í peningum og auk þess skuldabréf að upphæð kr. 5000,00, er Ámi
hafði gefið út til handhafa og ætlað sér að selja Útibúi Y-banka
eða veðsetja. Er til kom, hafði þó bankinn ekki viljað kaupa bréfið.
Auk þess átu þeir og drukku lyst sína af mat, sælgæti og öli, og
tóku nokkuð með sér. Þeir fóru víða um húsið. M. a. komust þeir
upp á loft, og er þeir sáu þar vatnskrana, fengu þeir sér vatn að
drekka, en gættu þess ekki, eða hirtu ekki um að loka honum aftur.
Héldu þeir að svo búnu á brott og til skips. Var þá orðið áliðið næt-
ur, og hélt v/b Úlfur á veiðar litlu síðar.
Er Ámi leit inn á skrifstofu sína að morgni sunnudagsins, brá
honum heldur í brún, því að auk verksummerkja á peningaskápn-
um o. fl., flóði allt húsið í vatni. Var það stórskemmt og mikið af
vörum eyðilagt, m. a. hveiti Jóns.
Það er af ferðum v/b Úlfs að segja, að nokkmm dögum síðar hélt
hann hingað til Reykjavíkur, og fóm þeir Gísli og Eiríkur í land.
Skiptu þeir peningunum með sér, en samkomulag varð um, að Gísli
tæki að sér að koma bréfinu í peninga.
Varð það úr, að hann seldi það Sigurði nokkrum Jónssyni og
fékk ýmis konar vaming fyrir. Nokkur tormerki urðu á því að selja
vaminginn, en loks tókst þó Gísla að fá kr. 3500 fyrir hann. Gísli
gerði Eiríki þá grein fyrir sölunni, að hann hefði aðeins fengið
kr. 2000,00 fyrir vörumar, og af því hefðu 500 kr. farið í kostnað,
en það var uppspuni. Hann kvað sér og bera 500 kr. í ómakslaun.
Eiríkur trúði þessu illa og var óánægður. Hann áleit sig þó lítið
_ geta að gert, en greip þó tækifæri, er bauðst, til þess að ná úri Gísla,
sem talið var kr. 500,00 virði. Úrinu hafði Gísli gleymt á borði í
herbergi, er þeir leigðu.
í sambandi við annað þjófnaðarmál, er Eiríkur komst í, kom allt
hið sanna fram um atferli þeirra Gísla. Var þá höfðað sakamál gegn
þeim og þeir ákærðir fyrir framangreint atferli. í því máli komu og
fram skaðabótakröfur af hálfu þeirra, sem tjón höfðu beðið.
Er Sigurður Jónsson krafði Áma um skuldabréfið, neitaði hann
að greiða, með þeim rökum, að bréfinu hefði verið stolið, og hlyti
Sigurði að hafa verið ljóst, að það var illa fengið. í máli, er Sig-
urður höfðaði gegn Áma, þótti vond trú hans þó ekki sönnuð.
Er Jón Jónsson varð þess vísari, að hveitið var ónýtt orðið, fór
hann að velta því fyrir sér, hvort hann ætti að neita að greiða
h.f. X andvirðið, eða hvort hann ætti að bjarga hagsmunum sínum
á annan hátt og þá hvemig.
Látið uppi rökstutt álit um, hvað Jóni er rétt að gera, svo og hver
úrslit eiga að vera í máli Sigurðar gegn Áma.