Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Qupperneq 78

76
Jón Björnsson, sæi um greiðslur á útsvari hans í N-hreppi, og gerði
Jón það.
Skömmu eftir að Einar kom hingað til Reykjavíkur kynntist hann
stúlku, Guðrúnu Helgadóttur, og tókst fljótlega með þeim góður
kunningsskapur, er leiddi til þess, að þau „hringtrúlofuðust" á
sumardaginn fyrsta 1953. Einar sagði Guðrúnu, að hann mundi
geta lokið námi þá um haustið og þá gætu þau gifzt. En til þess
að Ijúka náminu þyrfti hann fé að láni, og það lægi ekki á lausu.
Guðrún hafði sparað sér dálítið saman af vinnukaupi sínu í brauð-
sölubúð og auk þess fengið nokkum arf eftir föður sinn.
Varð það úr, að hún lánaði Einari 10.000 kr. í febrúar 1953.
Eftir að þau settu upp hringa fór Einar að ræða um það, að þau
yrðu að hefjast handa um útvegun húsgagna, enda ekki ráð nema
í tíma væri tekið. Lét Guðrún hann í júní 1953 hafa 8000 kr. í
þessu skyni. Jafnframt hætti hún vinnu í því skyni að læra mat-
reiðslu, enda ráðgert að þau giftust í október eða nóvember 1953.
í ágústmánuði varð Guðrún þess vísari, að Einar var hættur námi.
Og er þar við bættist, að hann hafði eytt öllu fénu, sleit hún fest-
um þeirra í ágústlok.
Skömmu síðar bar það til, er Einar var að vinnu sinni, að h/f X
kom bifreið sinni Rx til viðgerðar hjá h/f Y. Einn samverkamanna
Einars, Ámi Ámason, taldi sig þurfa að flytja bifreiðina eitthvað
til í viðgerðarsalnum. Settist hann því undir stýri og ók henni lítil-
lega afturábak. Lenti bifreiðin þá á Einari, án þess þó, að honum
(Einari) yrði um kennt, og hlaut hann bana af. Guðrún var bams-
hafandi af Einars völdum, þegar slysið varð, og feeddist það bam
síðar lifandi.
Bú Einars var tekið til opinberra skipta. Þar komu fram arfs-
kröfur af hálfu foreldra hans, svo og af hálfu Guðrúnar v/bams
þeirra Einars, sem reyndar andaðist litlu síðar. Hélt Guðrún þá
kröfunni fram í sínu nafni.
Foreldrar Einars vildu og fá dánarbætur eftir hann. Þau vom
bæði við aldur, móðirin 59 ára, en Jón 65. Þau áttu litlar eignir og
aðeins eitt bam annað en Einar — dóttur, Önnu að nafni, sem var
þrítug ekkja með tvö böm á framfæri. Þá gerði og Guðrún kröfu
í búið til endurgreiðslu á fé því, er hún hafði látið Einari í té, svo
og til greiðslu á fjártjóni því og miska, er hún taldi sig hafa orðið
fyrir vegna þess, að festamar fóm út um þúfur.
Bú Einars vildi og fá leiðréttingu, að því er útsvarsgreiðslumar
snerti, og endurgreiðslu á a. m. k. öðm útsvarinu, ef ekki báðum.
Gerið rökstudda grein fyrir úrslitum um framangreindan ágrein-