Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Qupperneq 95

93
kunni vel að hlýða annarra máli. Hann var hverjum manni glað-
ari í vinahóp og snemma vinmargur og vinfastur. Hann var
næmgeðja og geðríkur, en kunni þó svo að stilla skap sitt, að
tíðum virtist erfitt að hagga andlegri ró hans og jafnvægi. —
Næmur var hann á hugarhræringar annarra, hjálpfús og heil-
ráður. Margir leituðu sér hugarhægðar í návist hans eða sóttu
til hans ráð, enda vildi hann hvers manns vanda leysa.
Mannkostir Jóhanns nutu sín vel í læknisstarfi. Hann var
margfróður í læknisfræði og mjög vel að sér í sérgrein sinni,
fylgdist vel með og var ótrauður að reyna hinar fjölmörgu nýj-
ungar, sem gerbreyttu lyflækningum á tveim síðustu ártugum.
Með skarpskyggni og staðgóðri þekkingu tókst honum vel að
skilja hismi frá kjarna, að forðast vafasöm lyf og hæpnar lækn-
ingaaðferðir, en henda hitt og nota, sem vel hefur gefizt.
Hann var óvenju fljótur og öruggur að greina sjúkdóma, ávann
sér traust sjúklinga sinna við fyrstu kynni og hafði trúnað
þeirra jafnan síðan, enda lét hann sér mjög annt um þá og spar-
aði hvorki tíma né erfiði til þess að leita þess, sem þeim mátti
verða til lækninga og líknar. Hann kunni flestum betur að
beina athygli sjúklinga inn á þær hugarslóðir, sem hann taldi
þeim færastar, og vekja áhuga þeirra á heppilegum og nauð-
synlegum viðfangsefnum.
Jóhann var ágætur kennari, áhugasamur og hugkvæmur og
lagði mikla rækt við kennsluna, enda var hann virtur og vinsæll
af stúdentum.
Hann lét sér mjög annt um viðgang og vöxt Landspítalans og
átti drjúgan þátt í því, að hafizt var handa um umbætur og
stækkun á honum.
Jóhann ólst upp við lítil efni og stríddi lengi við þrálátan sjúk-
dóm, hann var nákunnugur kröppum kjörum alþýðu og vissi
gjörla, hve skammt geta hvers læknis hrekkur til þess að bæta
það böl, sem sjúkdómar og örorka valda. Mannúð hans og rik
samúð með bágstöddum, umbótaþrá og brennandi áhugi, skip-
aði honum framarlega í flokk umbótamanna í þjóðfélagsmál-
um, og með starfi sínu sem tryggingalæknir og ráðherra gafst
honum tækifæri til þess að vinna að auknum sjúkra- og slysa-