Búnaðarrit - 01.01.1900, Blaðsíða 22

22
ir um bætur á ýmsum búnaðarháttum íslendinga, að
minnsta kosti 1 eða 2 arkir á ári hverju, hvort sem
ritgjörðirnar væru algjörlega frumsamdar á íslenzku,
eða þeim snarað úr öðrum tungum og efnið lagað eptir
högum vorum.
2. Að fjelagið útvegaði, sumpart frá fulltrúum sín-
um, og sumpart með því að senda einhvcrja, er fjelag-
ið kysi, gagngjört á þess kostnað, um ýmsa hreppa suð-
uramtsins, sem nákvæmastar skýrslur um búnaðarháttu
og bústjórn bænda.
3. Að fjelagið hjeti bændum fje að láni til um-
bóta á jörðum sínum, allt að þremur fjórðungum af
kostnaði þeim, sem verkið hefði í för með sjer, en þó
eigi meira en 100 rd. hverjum, þannig, að bændur
fjengju fje þetta greitt jafnóðum og verkið væri unnið,
gegn veði og lágum ársleigum, 2—3°/0.
4. Að fjelagið styrkti eptir megni efnilega menn
til utanferðar til að afla sjer þokkingar í búfræði, eink-
um í Norvegi og á Skotlandi.
Málaflutningsmaður Jón Guðmundsson vildi aptur
á móti alls eigi binda fjelagið við uppástungur meiri
hluta nefndarinnar, og taldi þær sumar hreina og beina
lagabreytingu, og hinar með öllu óþarfar, og viðsjált,
að gjöra þær að föstum laga-ákvæðum, hcldur skyldu
þærlagðar undir ákvæðijúlífundarins í hvertskipti, eptir
sjerstakri uppástungu fjelagsstjórnarinnar eða einstakra
fjclagsmanna.
Álitsskjöl þessi voru lögð fram á júlífundinum sama
ár, og síðar prentuð, en ekkert kveðið á um það, hvort
uppástungurnar skyldi til greina taka eða eigi.
Við árslok 1867 var sjóður fjelagsins 5564 rd. 80
sk. (= 11128 kr. 62 aur.).