Búnaðarrit - 01.01.1900, Qupperneq 44

44
skipaður cr til þess að leiðbcina bændum í bupenings-
rækt.
4. acf fjeiagsmenn sjeu eigi færri en 10, og að fje-
lagið haíi verið stofnað til 5 ára, að minnsta kosti.
í sambandi við kynbótafjolögin á vel við að geta
um ættartölubækurnar, sem haldnar cru yfir ættir kyn-
bótaskepnanna. Þessar ættartölubækur eru mjök nauð-
synlegar, og gefa þýðingarmiklar skýringar um uppruna
helztu kynstofna ok ætta kynsins í hverju hjeraði.
Einnig hjálpa þær til við valið á kynbótagripunum, og
leiðbeina yfir höfuð við kynbæturnar á einn og annan
hátt. Eins og allir hljóta að skilja, hcfur arfgengi
inikið að þýða, er um kynbætur er að ræða. Bæði góðir
og illir eiginlegleikar skepnunnar ganga að erfðum,
beinlínis eða óbeinlínis. Afkomendurnir líkjast foreldr-
unum að meira og minna leyti, og opt er það, að útlit
og eiginlegleikar koma fram á niðjunum í 3.—4. og 5.
lið, og ef til vill enn nú lengra fram í ættir. Kynbæt-
ur á búpeningi eru því eigi annað en tilraunir til að
leiða í Ijós og fullkomna góða hæfilegleika, er orðið
hefur vart við, og halda þeim við í ættinni. Á hina
hliðina er einnig verið að leitast við, að ryðja burtu
göllum, sem komið hafa fram og þykja óhæíir. Fyrir
því eru ættartölutöflurnar mikilsverðar til leiðbeiningar
við kynbæturnar. Þær geyma optast í sjer stutta lýs-
ingu á skepnunni, útliti hennar, kostum og göllum.
Þær eru því svo að segja ómissandi og sjálfsagður veg-
vísir við aliar endurbætur búpeningsræktarinnar. Það
er opt. að einstaka skepnur skara fram úr öðrum að
þroska, vaxtarlagi, eða að því er til afurðanna tekur.
En sjaldnast vita menn þó með vissu, hvernig á því
stondur, hvort það cr arfgengt, eða stafar af öðrum
orsökum. Ef ættartala skcpnunnar er til eða verður