Búnaðarrit - 01.01.1900, Blaðsíða 51

61
stiíla vatnið upp á haustin og láta það liggja yfir cng-
inu allan veturinn svo djúpt, að ekki botnfrjósi.
Búnaðarfjelagið sjer um, að bændur geti fengið
gott útsæði og einnig tilbúinn áburð ósvikinn og sem
ódýrastan, að hægt er. Iiafra og rúg til útsæðis hafa
bændur getað fengið hjá fjelaginu með þeim kjörum,
að senda því aptur af uppskerunni jafnmikið og þeir
fjcngu til útsæðis.
í Norðurbotnum er einn landbúnaðarskóli, er heitir
Ármynni; hann er nyrztur búnaðarskóli í Svíþjóð og
stcndur upp með Lúleá. Byrirkomulagið á þessum
skóla er að mörgu leyti líkt og fyrirkomulagið á bún-
aðarskólunum hjer á landi. Þar er einn skólastjóri og
einn undirkennari. Árið 1897 voru þar 10 ncmendur,
og er það hin vanalega tala. 1 skólanum eru cngir
vinnumenn; ncmendur gjöra öll þau verk, sem fyrir
koma á heimilinu. Skólatíminu er tvö ár, og skiptast
nomendur í tvær deildir, yngri og eldri deiid. Skóla-
árið byrjar 1. dag nóvembermán. Bókleg kennsla í
eldri deild á vetrum 4 stundir á dag, og í yngri deild
3 stundir; á sumrin í eldri dcild 3 stundir, og í yngri
deild 2 stundir á dag. Bóklega kennslan er aðallega
fólgin í hinum venjulegu búfræðisgreinum, og auk þess
sænska, skript og reikningur. Það er vert að taka
eptir því, að þar er ekki kennt annað tungumál en sænska.
Yerklega kennslan miðar mest að grasrækt og naut-
peningsrækt. Túnin eru stór og í góðri rækt. Þau
höfðu öll verið plægð og herfuð og sáð grasfræi. Þar
sem graslagið var orðið eizt, hafði snarrótarpunturinn
(aira caespitosa) yíirhönd; rcfshali (alopecurns yratensis)
óx þar líka mjög vcl. „Timothe“ (jphleum pratense)
vex þar sumstaðar vel, en er þó vandhæfnara en hin
fyrtöldu grös, og hættir houum þar einkum við að dcyja út á
4'